A/N: this is based on a true story ^^ .
----------------------
Masayang masaya ang aking kabataan pagkat kasabay kong lumaki ang pinakamatalik kong kaibigan na si Jan-jan. Ngunit tulad ng karamihan, hindi rin namin maiiwasan ang pagkakaroon ng awayan kahit sa mga simpleng bagay lang tulad na lamang ng aming pinaka huling argument.....
YANG-YANG: bhem, closing party namin tomorrow. Baka di na ako makasama sa inyo sa Tarlac.
JAN-JAN: so tuloy na tuloy na pala yung swimming party niyo??? Ahmmm??? Bhem, sasamahan kita ha??? Para masiguro kong safe ka....
YANG-YANG: Bhem naman ehhh!!!!! Bawal outsider doon.... Dapat kami lang magkakaklase ang nanduun.....!!!!! =_________=
JAN-JAN: Galit agad???? Sus!!! Arte mo Bhem!!!!! Kaw nga lang tong inaalala ko tapos ganyan ka pa!!!!!!! TSK>............
Yang ang huli niyang sinabi sa akin nung nag away kami. At kinabukasan after nung party namin. At exactly 8:08 in the evening, wearing my pajama.... Uncle Ric arrived. Ang papa ni Jan Jan.
Puno ng pagtataka ang mukha'y isip ko dahil umiiyak siyang yumakap sa akin... At narinig ko na lang niyang sinabi.....
TITO RIC: Yang....... Ang bestfriend mo wala na......
At walang anu-ano'y pumunta na kami agad sa funerals homes ni hindi man lang ako nakapagbihis kasi ang nasa isip ko lang eh kailangan ko lan siyang maabutang humihinga, na kailangan naming ayusin ang away namin.
Pero pagdating sa funerals homes, ibinigay na lang sa akin ni Ate Poshca ang friendship-chain namin ng bhem ko.... At sinabi na lang niya na wala daw ibang sinabi si Janjan kundi....
"SORRY BHEM, SORRY BHEM" before siya namatay. At pinakahuli niyang sinabi ay "SORRY" habang hawak ang friendship chain namin....
Napa upo na lang ako sa sahig at umiyak....
Iniisip na kung hindi kami nag-away magkasama pa sana kami.......
--------------------
A true Story of mine
I feel so bad everytime I'd remember that moment!!! :(((((((
JOHN CARLO G. LAYUG and MARIEL L. FARAON
THE BEST OF FRIENDS!!!!! NO MATTER WHAT HAPPENS.......
===========
SALAMAT PO SA PAGBABASA ^^
