သူတို႔၏ တကၠသိုလ္ဝင္တန္း စာလႊာမ်ား က်လာေသာအခါ ဝမ္႐ွင္း စုဝမ္အား စိတ္လႈပ္႐ွားစြာႏွင့္ ဖုန္းေခၚေတာ့ေလသည္။ သူမက X တကၠသိုလ္သို႔ ဝင္ခြင့္ရၿပီး လိခ်န္းရန္လည္း Xတကၠသိုလ္သို႔ ဝင္ခြင့္ရကာ စုဝမ္မွာေတာ့..... X တကၠသိုလ္သို႔ပင္ ဝင္ခြင့္က်လာေလသည္။
သူတို႔ မေတြ႕ရဘူးဟု ေျပာခဲ့ၾကေသာ စကားမ်ားသည္ ေလေပၚ၌ ပ်ံဝဲ ေပ်ာက္ကြယ္ကာ အေရမရ အဖက္မရမ်ား ျဖစ္သြားေတာ့ေလသည္။
စုဝမ္၏ အိမ္ကေတာ့ Xတကၠသိုလ္သို႔ သူမ တက္ေရာက္ခြင့္ရသည့္အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကၿပီး လြန္ခဲ့ေသာ သံုးႏွစ္လံုးေပးထားသည့္ကတိအရ သူမ ျဖစ္ေစခ်င္ေသာ အရာတစ္ခုကို လိုက္ေလ်ာလိုက္ၾကေတာ့သည္။
ထိုအခ်င္းအရာကေတာ့ သူမ သင္ခ်င္ေနလြန္းသည့္ တိုက္ကြမ္ဒို ကို သူတို႔ သင္ခြင့္ျပဳလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္၏။
စုဝမ္သည္ တိုက္ကြမ္ဒိုကို မရမက သင္ခ်င္ခဲ့သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လိခ်န္းရန္မွာလည္း တိုက္ကြမ္ဒို သင္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ေနာက္ဆံုးတြင္ သူမ အလိုခ်င္ဆံုးေသာ ဆႏၵေလးတစ္ခုမွ ျပည့္ဝခဲ့ေတာ့သည္။ တစ္ခုပင္ ျပသနာ႐ွိသည္ကား လိခ်န္းရန္သည္ အဆင့္ျမင့္သင္တန္းတြင္ ျဖစ္ၿပီး သူမကေတာ့ အေျခခံသင္တန္းသားမွ်သာ ျဖစ္ေသးသည္။
အထက္တန္းကေလးမ်ားၾကား ခါးပတ္ျဖဴေလး ပတ္ကာ ေရာေရာေရာေရာ လုပ္ရင္း သူမ အသိတရား ရလာသည္ကား ... သူမ အရမ္းကို အိုလြန္းေနၿပီ ဆိုသည့္အခ်က္။ တစ္ရက္ပင္ သင္တန္းဆင္းရေသး ၊ စုဝမ္တစ္ေယာက္ ေညာင္းကိုက္လြန္း၍ ႐ွိသမွ် အ႐ိုးေတြ ေၾကကုန္ၿပီ ဟု ထင္မွတ္ခဲ့ေသာ္လည္း အေဆာက္အဦးမွ အထြက္ အဆင့္ျမင့္အတန္းမွ ဆင္းလာေသာ လိခ်န္းရန္ႏွင့္ တည့္တည့္ကို ခလုတ္တိုက္မိေတာ့သည္။
လိခ်န္းရန္မွာ သူမအား ေၾကာင္အစြာ ေငးၾကည့္ေနခဲ့ေသာေၾကာင့္ စုဝမ္၏ ပါးႏွစ္ဖက္မွာ နီနီရဲရဲကို မီးေတာက္လာေတာ့သည္။
"တိုက္...တိုက္ဆိုင္လိုက္တာ....နင္လည္း ဒီမွာ တက္တာပဲလား? "
ေက်ာင္းမွာ ႐ွိေသာ တစ္ဦး တစ္ေယာက္မွ မက်န္ ၊ လိခ်န္းရန္တစ္ေယာက္ ဤသင္တန္းတြင္ တိုက္ကြမ္ဒိုသင္ေၾကာင္း အကုန္သိ၏.....
