Eğer Yaşarsam

Saat gecenin 4'üydü ve ben hala uyuyamamıştım yarın nasıl kalkacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu.Dışarıda yağmur yağıyordu ne kadar huzurlu bir ses olsa da evde tekken korkardım.

Annem ve babam ben daha 1 yaşıma girmeden boşanmıştı babamla çok sık görüşmezdim işleri dolayısıyla da bana zaman ayıramazdı.Annemse doktordu ve çoğu zaman mesaiye kaldığı için evde fazla zaman harcamazdı ben bunları düşürken gökgürledi yorganın altına girmeden edemedim.

Karşı dairemiz boştu ne zaman pencereden dışarı baksam orayı görürdüm ve bazen ışık yanıyormuş gibi olurdu o evin perili olmadığını düşünmedim değil.

Sabahın 7.00'ında kalkmak niye hayır yani sorun uyanmak değil sorun yatağın sıcağından çıkmak.Yüzümü yıkayıp dişlerimi fırçaladım üstümü giyindim kahvaltı yapmadan evden çıktım zaten uzun süre oyalamıştım saat 8.45'di servisim çoktan kapıda bekliyordu.

ilk ders matematikti hiç de sevmedim hayır yani sorun derste değil sorun öğretmendeydi sesi bile kulağımı tırmalıyordu.Ders başlamadan sınıfa girdim ve yerime geçtim tab2 cam kenarında oturuyordum cam kenarında oturup aşağıyı izlemeyi seviyodum.

Ders bittikten sonra önce tuvalete gittim aynada kendime baktığımda karşılaştığım manzara karşısında şok oldum gözlerimin altı siyahlaşmıştı sabah saçlarımı taramadığım için de bir psikopat gibi duruyordum bu yüzden eve gitmeye karar verdim.

Okuldan çıktıktan sonra önce sahile gidip biraz temiz hava almaya karar verdim.

Sahilde mal mal yürüyüp telefonumla oynuyordum sonra kafamı sert bileye çarptığımı fark ettim kafamı kaldırıp yukarı baktığımda bir de ne göreyim oha bu insan mı yuh bu ınsanda bizim okuldakiler ne.

"Aloo kırk saattir sana diyorum önüne baksana" diyen sese baktım sesi bile yakışıklı çocuğun diye düşünürken önümde bir el sallanmaya başladı

"Hey sana diyorum"

"Ha ben ş-şey özür dilerim görmedim"dedim hiçbirşey söylemeden omzuma çarpıp gitti aaa terbiyesiz insan bi önemli değil der dimi yani ama yok boşver bu insan mıydı yoksa ben mi hayal görüyodum anlamadım gitti.