Mijn leven is zoals in een film. Je verwacht wat er gaat gebeuren, maar als het ook daadwerkelijk gebeurt ben je alsnog verbaasd. En toch voelt het alsof je het al hebt meegemaakt of gedoomd.
Want soms voelt het als een droom. Zo'n droom waarin je wordt achtervolgd door iemand. Je wilt opstaan en vooruit rennen, maar je komt niet vooruit. Je kan bijna niet bewegen.
En als diegene dichtbij genoeg is, geeft het op en denk je dat je toch niet meer kan vluchten.
En keer op keer gebeurt dat. Je hebt het gevoel alsof je niet weg kan komen. Omdat het je steeds maar weer gebeurt.
JE LEEST
Poems
PoetryJust little poems which came up in my mind. Sometimes I'm sorry. But these are just small parts of my mind.
