Random

8

Every time na titignan ko si Vlad, hindi ko na matanggal ang tingin ko sa kaniya.

Every time he touches me, it gives me this wierd feeling na dadaloy sa 'kin.

Every time na magtitigan kami, parang kami lang ang tao sa mundo.

Ever single time. Crush? Maybe?

Nandito parin kami sa park. I'm still crying on his shoulders. Pero hindi na 'ko humihikbi.

Thanks to you, Vlad.

"Oo nga pala, kaano-ano mo si manang?"

"Ah, nanay ng totoo kong nanay."

"Huh? Eh sino yung sabi mong nasa Canada?" Confused kong tanong.

"Adoptive parents" sagot niya.

"Woah."

"Ipinaubaya ako ng totoo kong nanay sa kanila, I still don't know kung magkaano-ano sila ng totoo kong mommy.

"Pero, bakit nagtatrabaho parin samin si Manang? I mean, mayaman naman kayo. Pedeng sa inyo tumira si Manang." -me

Tumingin si Vlad sa 'kin at hinaplos ang buhok ko. Emeged
Dugdug.Dugdug. His eyes, fvck.

"Ayaw ni mommy sa kaniya at isa pa, napamahal na sa 'yo si Lola." Sabi niya.

Until, I just felt his soft lips damp on my forehead.