It was supposed to be a normal working day but not, because of this strange feeling that there's always an eye on me.
“Yah! Raine? Sasabay ka ba sakin?” tanong ng kaibigan ko na kinagulat ko naman. Napailing na lang ako at binalik ang mga mata ko sa monitor.
As always, Ako nanaman ang huling makakauwi sa team namin.
After 2hours of being over time, I decide to go home. 12 AM is kinda early to go home, i mean umaga na makauwi. “Goodbye Miss Raine~” I just smiled back to the security.
While walking on the alley, there's footsteps I can feel that following me. Its been days since nang maramdaman ko'to. Its not creepy,
Its fucking scary.
I stopped infront of a waiting shed, and bravely looked back. “Sino ka? Why you're following me for fucking days?!” Sigaw ko sa madilim na kalye.
I receive no answers.
Nagulat na lang ako ng may kamay na tumulak sa mga hawak hawak kong mga papeles. “What the heck kuya??” I screamed out.
Pag kaharap ko sa kanya ay kulang pag tingala ko para makita ang muka niya.
“Sorry miss di ko sinasadya” sabi niya sabay luhod sa harap ko para pulutin ang mga paper works ko.
Tinulungan ko na rin siyang pulutin ang mga paperworks ko. The thing is, I can't help myself stare at his face.
Di ko na namalayan na magkahawak na pala kami ng kamay. Just like on typical love stories where the guy and the girl accidentally touch their hands by just picking a same paper.
He smiles at me like an angel.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Everything is almost perfect not until
A guy slapped out our hands and start picking the remaining papers “I'm Choi Minho” He held my hands and shake it.
Everything went wrong when this Minho guy entered the moment. Sakto namang may taxi na dumating, agad na akong sumakay at iniwan silang dalawa.
While making myself comfortable inside the cab, I saw a note on one of my papers.
“Stay away from me, Go and Run as soon and as far as possible ” — Lucas
Lucas'
“I'm not sure on you bro”
“Its okay, Sure naman ako sa sarili, Sure akong effective tong plano ko”
“Hays, Bahala ka, Pangit mo dumiskarte”
“Mas Bahala ka, Pag effective tong plano ko, Di ka invited sa kasal namin”
Nang nakikita ko na si Raine papalapit sakin ay binababa ko na ang tawag ni Sicheng sakin.
Madali lang to Lucas, Babanggain mo lang siya ganun lang.
Nakita ko siyang huminto sa tapat ng waiting shed at may sinigawan na kung sino. Ito na ang chance ko kaya agad akong lumapit sa kanya at tinulak ang mga papeles na hawak niya
“What the heck kuya??!” Sigaw niya nang humarap siya sakin. Sabay kaming na pahinto nang magkaharap kami.
Mas maganda pala siya pag ganto kalapit.
I will be so fucking lucky if I have her. Everything on her is perfect. From her eyes to her kissable lips.
“Sorry miss di ko s-sinasadya” Pag sisinungaling ko. Sana lang di niya napansin ang panginginig ko.
Lumuhod ako para pulutin ang mga nahulog niyang papeles, Yumuko na lang ako para hindi niya makita ang pamumula ng mukha ko, feeling ko nababading ako. she's the one that can make me feel this gay feeling.
Nang nakita ko na pupulutin niya ang isang papel ay di ko na mapagilan ang sarili ko na hawakan ang kamay niya. Agad akong tumingin sa mga mata niya. parang gusto ko manapak ng kaibigan mamaya dahil sa na nararamdaman ko ngayon.
Everything is almost perfect not until-
Biglang nabago ang mood ko nang may lalaking nagkalas ng kamay namin at pinulot lahat ng mga papel ni Raine.
He smile at her and held her hands, “I'm Choi Minho”
Agad kong tinulak siya sa dibdib papalayo kay Raine. “Bro! Wtf! Anong problema mo?”
“Huh? Ikaw ang may problema, Wala akong ginagawang masama dito”
Tinulak ko ulit siya at agad naman siyang gumanti sakin. “Bakit ka ba naninira ng plano ng ibang tao, huh??!” Sigaw ko
“Ang pangit mo dumamoves, Bata” Sabi niya sakin. “Ano namang pake mo? Tanda?”
