مليش صحاب بقيت لوحدى بين اربع حيطان والخوف بينهش كل جزءمنى الخوف من انى مفرحش من ان يوم فرحى ملقيش حد جنبي الخوف ان بعد الاهتمام الى كنت بهتمه لكل شخص ف حياتى ميبقاش ليه لازمه لما كنت بهتم بالكل كانو جنبي ولما تعبت ومبقتش قادره اهتم او اسال نسيونى نسوا وقفتى جنبهم نسوا كل حاجه اكيد العيب مش فيهم العيب فيا لانى مش بعرف اتعامل مع الناس انا اتغيرت فعلا وصلت ف التغيير لنقطه مفيش منها رجوع حتى لو صرخت او بكيت بدل الدموع دم محدش والله هيحس الى انا حساه دلوقت انا دلوقت بواجه الموت اما اواجهه او اكمل من غير م
واجه وانتحر
أنت تقرأ
اكتئااب
Non-Fictionدى مش قصة ولا رواية ومحدش مضطر يقراها انا بكتب الى بحسه عشان مش بعرف احكيه لحد