Erdal hocanın "BAŞ BELASI"

BİR İNSANA ALIŞMAK

baştan mı , yada  sondan mı  başlamalıydım? BİLMİYORUM...

   Kafam çok karışık , İçimdeki   ses  devamlı geç şu bilgisayarın başına da yaşadıklarını, geçmişini ,unutamadıklarını yaz , belki yazdıklarım tesadüfen çıkar karşısına da okur . Ahhh olmayacak şeyleri düşünmek bile anlık mutluluk veriyor insana. Oysa bu yazdıklarımı belki hiç görmeyecek , haberi bile olmayacak olsun belki bir gün yazdıklarım kitap haline gelir bir kitapçıda adını görür , adımı görür geçmiş gelir aklına beni hatırlar onun için yaptıklarımı ve onu ne kadar çok  sevdiğimi . Ahhh ne diyorum neden bu kadar umutluyum bu hayata karşı ? , oysa hayat değilmiydi bizi karşılaştıran sonrasında ayıran. Ahhh... can yücel bir şiirinde "Aslında ne sana, ne olanlara. Kendime kırgınım!.. Maziye hiç değil, âna kırgınım. Anlatamadığım, anlayamadığım masalların bana yaptıklarına"  benim anlatamadıkları mı anlayamadıklarımı anlatmış   . hatırlar mısın bu şiiri sana atmıştım sen yinede anlayamamıştın beni  .  Ellerim yazıyordu bunları ben yazmıyordum , kendimle savaş içindeyim,durduramıyorum kendimi . dedim ya kafam çok karışık her düşüncem de farklı bir mazi karşıma çıkıyor sizde anlamadınız değil mi beni ? 

durun ben cevap vereyim sizin yerinize, ne anlatıyor bu kız sevgilisinden mi ayrılmış onu mu anlatıyor ? şuan bu cümleyi kurduğunuza adım gibi eminim . dıtttt yanlış cevap sevgilimden değil öğretmenimden ayrıldım . şuan güldüğünüze de eminim. Aşık olduğumu düşünende olmuştur . ama maalesef ki bunların hepsi false cevaplar  . Ne o zaman aşk değilse ne bu ? hemen cevap vereyim  alışmak bu bir insana alışmak ." Bir dervişe sormuşlar bu hayata ki en zor şey nedir diye , derviş demiş ki varlığına alıştığın birinin yokluğu " benimde bu misal, ben çok alıştım ona. Her insanın bu hayata sevdiği, o var diye hayata tutunduğu biri vardır ilah ki benimde bu hayata tesirinden çıkamadığım, unutamadığım Ahh istesem de unutamadığım...

Bu evde boğuluyorum çıkmam gerek evet evet bir bankta oturup devam etmeli yoksa saçmalamaya devam edeceğim saçmalık gibi geliyor bazen yaşadıklarım ...

ohh insan gökyüzüne bakınca derin nefes alınca işte o zaman anlıyor yaşadığını , insanlar bana tuhaf tuhaf bakıyor .Nefes almak için semaya bakmanın bir anlamı yok sanıyorlar Ahh insanlar Ahh insanlar sizde anlamıyorsunuz beni, insanlar neden bu kadar nankör kimse kimseyi düşünmüyor neden neden ? kafamda bu sorular cevabı olmayan sorular.  yürümek bana bu hayata en mutluk veren şey sadece yürümek kulağımda kulaklık Erdal hocamın mazide önerdiği birlikte dinlediğimiz şarkıları açıp bu dünyadan kopmak kendi dünyama küçücük sadece ben ve Erdal hocamın bana bıraktığı anılar ile yaşamak. Delirmiş bu kız dediğinizi duyar gibiyim . Evet benim hayatım böyle geçiyor . Eyy ne sıkıcı değil mi ?  sondan başladım sanırım yoo hayır baştan mı başladım Ahh ne diyorum yine! bu son olamaz böyle bitmemişti bu hikaye, daha doğrusu bu hikaye daha bitmedi !

Ben bu hayata hep onun mutluluğu için uğraştım anlatamayacağım kadar  çok şey yaptım ama anlatacağım bu böyle içimde kalmayacak . O şuan mutlu kim bilir belkide mutsuz . kendimle çelişmekten yoruldum artık . yarım kaldı bu hikaye   ,çünkü ona bir sözüm vardı . 5 yıl sonra karşısına çıkacaktım tekrardan ,ona bir sorum olacaktı mutlu musunuz mutsuz mu ? şuan o mutlu 5  yıl sonra ne değişir bilmiyorum çabuk geçer inşallah bu 5 yıl çünkü dayanamıyordum. Nereden başladım bu roman işine ben kim roman yazmak kim Ahh o gitti onun adına kitap bile yazdım ne yapabilirdim ki başka ? en iyisi baştan başlamak ama sil baştan değil ...