Merhaba🖤
Artık ne yazacağımı bilemiyorum hahhshj
🔥Nilipek.- Son Mektup🔥
•
•
•
•
Somay beni başarısız denemelerinin sonunda yatağımdan kaldırabilmişti. Küfrederek yatağımdan kalkarken, aklıma Batu ya günaydın mesajı atmadığım geldi ve gözlerim bir anda fal taşı gibi açıldı. Yatağımın içinde telefonumu aramaya başladım.
"Somay nerde bu telefon ya Batu 'ya mesaj atmadım ben! Off saat kaç ya? Ben ne zamandır uyuyorum!"
Ben çarşafın altına kadar telefonumu ararken, Somay sadece beni izliyordu.
Birden aklıma gelen şeyle donup kaldım. Bugün üniversite sınavı vardı!
Tamam bana kırılacağından falan değil belki ama, şurda platoniğiz yani..
Somay'a dönmemle, onu dövmeyi aklımın kenarına not etmem bir oldu. Neden mi? Çünkü telefonumu elinde zafer kazanmışçasına sallıyordu.
Gözlerimi kıstım ve avına yaklaşan bir kaplan gibi ilerledim Somay'a doğru. Sonra birden üzerine atladım. Telefonu aldığım gibi WhatsApp'a girdim ve Batu'ya mesaj attım.
D: Aşkım çok özür dilerim
D: Sınavın var diye erken kalkıcaktım ama gece çok geç yatmışım
Batu: Sınava girmedim.
D: NE
D: O kadar çok çalıştıktan sonra mı
D: Sana inanamıyorum
D: Neden ya neden?
Batu: Soru sorma. Lütfen. Ailevi bir problem.
D: Nerdesin şu an?
Bunu yazarken aynı zamanda üstümü giyiyordum. Ve aynı zamanda,
Ağlıyordum. Tabiri caizse it gibi çalışmıştı o sınava. Nasıl bir insan çocuğu sınava giremeyecek kadar büyük bir problem yaratırdı ki?
Anlamıyorum gerçekten. Tamam Batu'nun çok da huzurlu bir aile yaşantısı yoktu ama...
Sınava giremeyecek kadar olabileceğini hiç tahmin etmemiştim.
Batu: Hey, seninle uğraşacak durumda değilim.
D: Batu
D: Bana sadece yerini söyle.
Batu: Küçük Bulvar parkındayım.
D: Tamam.
Ayağıma konverslerimi giyerken Somay bana sevgilisi olan şahısla yani abimle kalacağını ve benimle gelmeyeceğini hala gitmemek gibi bir şansım olduğunu falan söylüyordu. Ta ki ben suratına kapıyı kapatana kadar..
Küçük Bulvar parkın sokağındayken etrafımı, arkamı falan kontrol ettim. Bilirsiniz ya, kendini güvende hissetme duygusu.
Sokağın sonundaki parkı gördüğümde yavaşladım. Beni görmesini istemiyordum. Aklıma bir anda aslında beni tanıdığı gelince adımlarımı hızlandırdım. Tabii, bir anda verdiğim karardan pişman olmamak umuduyla.
Parka girdim ve Yavaşça Batu'nun yanına yaklaştım.
"Sen de mi buradaydın?" dedim benim orda olduğumu farketmediğini düşünerek.
"Defne? Senin bu saatte burada ne işin var?" Şaşırmışa benziyordu.
Varla yok arası gülümsedim ve "Hiç, gece yürüyüşü işte. Somay ekince sinirlenip tek başıma çıktım."
dedim.
"İyi misin? Moralin bozuk gibi?" dedi.
"Yok bir şeyim ya iyiyim ben. Asıl senin neyin var?" dedim. Aslında sebebini bilmeme rağmen. Ben Batu'nun nerede ne hissettiğini, nasıl davrandığını, nerede tiki olduğunu, neleri sevdiğini,
neleri sevmediğini ve dahasını, her şeyini biliyordum.
Ama sorun bakalım onun bundan haberi var mı?
"Hiç. Can sıkıntısı." Dedi.
Uzatmak istemiyordum çünkü bilinmeyenin ben olduğumu anlardı. O kadar da salak değildi yani.
Kafasını telefonuna çevirdiğine benimle konuşmak istemediğini sanıp üzülmüştüm ki..
Bir anda gelen bildirimle telefonumun sessizde olmayışına sövdüm. Canım telefonum, neden şimdi !?
Telefonuma bildirim gelmesiyle Batu'nun yüzünü ışık hızıyla bana çevirmesi bir oldu. Açıklama yapma gereği duydum ve;
"A, annem. Çıkarken nereye gittiğimi söylememiştim de."
Allah'ım ne olur şüphelenmemiş olsun ne olur, ne olur...
"Hıı, cevap ver de merak etmesin kadın."
Şükür namazı kılacağım...
Kafamı salladım ve Whatsapp'a girdim. Tabii ki Batu mesaj atmıştı.
Batu: Gelme.
Hemen yazdım ve ani bir şekilde annemle olan konuşmamıza girdim anlamasın diye.
D: Neden?
D: Ya da dur,
D: Sen bilirsin. Beni yanında istememen, senin kararın.
D: Zaten şu an Defne'yle bayağı güzel sohbet ediyorsunuz. Keyfinizi bozmayayım ben.
Batu'ya baktığımda, arkasına falan bakmaya başlamıştı. Bilinmeyeni, yani beni arıyordu. Ah, bakan kör..
Mahçup bir şekilde bana döndü ve;
" Eve tek gitsen problem olur mu? Acil bir işim çıktı da, bir arkadaş buralardaymış. Ona bakayım ben bir."
"Yok problem olmaz, iyi geceler."
"İyi geceler."
Beni aramaya gidiyordu,
Beni.
• • • • • • • • • • • • • • • • • •
Nasıl gidiyor?
