8:TIME PASSES

2 1 0
                                    

♡SALAMAT SA NAGBABASA!♡

☆PLEASE VOTE!☆

CLEO RAMIREZ

Dumating yung araw na pupunta ako ng dentist para magpa-braces, gusto kasi yun ni Mom para sakin eh. Ewan ko nga sa kaniya, ok lang naman yung ngipin ko na ganito. Haaayysss Mom talaga, kung pwede lang na wag edi sana hindi ko nalang gagawin! Gastos pa yun eh!

Pero papaano ako makakatanggi eh paulit-ulit nire-remind saakin ni Mom.

Nagsimula naakong  kabahan ng nasa tapat naako ng clinic.
Baka kasi masakit eh!

Pag masakit si Mom talaga yung aawayin ko---pero siyempre joke lang! Haha ginagawa lang naman niya para sa kasiyahan ko eh.

Papasok na nga!

****
Haaayyy medyo masakit palaaa!

Kakadating ko palang ng bahay at tinitignan ko yung ngipin ko na may braces sa salamin. Ang weird naman ng itsura ko. Parang hindi...
ako. With the highlights, perm, stainless braces and everything na pinaayos ko saakin. Parang bumago ako.

Parang hindi naako yung babae na...na...

minahal niya...

Nagsimula na ulit tumulo yung mga luha ko. Patuloy lang sila sa pag aagos habang nanlambot ang mga tuhod ko at tuluyan ng napa upo sa sahig.

Ang sakit parin...


*KINABUKASAN*

I opened my eyes, knowing na namamaga ito. Di ko namalayang nakatulog ako sa maliit na vanity table ko...kaya ayan tuloy, nanakit yung buong katawan ko.

Fresh air blew through the curtains, at di ko namalayang semestrial break na in a matter of days.

Kukuha lang ako ng exam then its off to 3rd Sem. Makaka-survive pa ba ako neto?


*Sembreak*

At last nakasurvive rin!
At sembreak na din!
Now, I can focus on my work for the next 2-3weeks.

I took a good look around my room at nadatnan ko ang mga pinadalang cosmetics ni Mom na nasa box parin. Nilapitan ko ito at kinuha ang isang pressed powder ata.

Binuksan ko ito at nakita yung itsura kong bumago.

I stared at myself for a while.

Tutal panibagong Cleo na 'to...mas mabuting gawin kong mas better na ako...

Binuksan ko yung laptop na binigay sakin ni Mom noong nagsimula akong mag 2nd year in college. Kasi ka-kailanganin ko raw sa mga projects, powerpoints and mga thesis na gagawin. Mahirap daw kasi maging college student na walang ginagamit na laptop. And I also used to use this for uhmm...noong...

Haaayy ba't ba paulit ulit nalang na ganito?
Tumatakbo parin siya sa isip ko...
Why does he have to be in everything in my life?

Why is it so hard to forget?

Tears already threatened to fall at hindi ko na sila napigilang lumabas. Isa isa silang pumatak sa mga libro na nasa harapan ko. Napatingin ako sa mga libro na ito. These are my school's books for 3rd years. Hiniram ko lang naman ito sa kakilala ko. I wiped my tears away at binuksan yung libro.

Nagsimula akong magbasa...

Mas mabuti pa sigurong ganito no? Yung ibabaon ko nalang lahat ng lungkot para makalimot?

That I should take this time to make myself a better person?

that i should take all the time
I have in rebuilding myself as the new and better Cleo.

Yung Cleo na hindi isang Loser, yung Cleo na hindi bobo, yung Cleo na hindi pangit, YUNG CLEO NA HINDI HADLANG SA BUHAY.



******

After watching a bunch of make up tutorials, considering na kumpleto pala yung pinadala ni Mom na mga cosmetics.

Mayroon ng primer, toner, highlighter, concealer,bronzer, contour, lip gloss, lip balm, lipsticks, pressed powder etc.

I need to learn how to use all of these things para magamit ko man lang. Sayang kasi eh...Hehe...

As time passed,  I learned to do a lot of things. I learned to cook a lot more dishes and basically studied a lot more recipes since culinary arts naman talaga yung course ko. Natunan ko paano mag ayos at mag bigay halaga sa sarili ko at hindi nalang puro trabaho at problema lang ang iniisip. At tama nga si Mom, I also kind of got interested in make up and started to like using it.

Kung iisipin...

I've changed a lot...

A lot more than I expected...


I managed to be the person that I wanted to be. Parang nag-level up lang?
I took all the time I had to study and work hard. At sa mga spare time ko, ginamit ko para kilalanin yung sarili ko. Mas nakilala ko yung sarili ko ngayon at hindi ako "lost" kung napapaisip ako kung sino ba talaga ako. I'm still Cleo Ramirez but better.

Kasi simula pa noong highschool I never knew myself and I didn't think there was a better me after that loser.

Everyone's typical loser and nobody...

I chuckled at the thought that I used to say that.

At isa pa, akala ko nakilala ko yung sarili ko noong dumating siya sa buhay ko...

...pero hindi naman pala.

I thought na nabuo yung mundo ko nang pumasok siya sa buhay ko ...

...I was wrong.

I'm simply me. With or without him, buo ako. It's not like a part of me is gone because he is. My happiness didn't have to depend on him, it was supposed to depend on me.

Its more like the other way around, bumuo ako ng nawala siya sa tabi ko. I knew and fixed myself without him. More likely, I grew so much in such a short time.

I've never felt whole than ever before even though, there's only a piece missing.





♡♡♡
Hellooo beautiful readers!
Salamat talaga sa pagbabasa! It really means a whole lot to me.

DON'T FORGET TO VOTE!

FOLLOW ME ON:

INSTAGRAM: blivi00
TWITTER: KingBlivi

The Opposites THE NEXT CHAPTERTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon