Hayata güzel bak

KURTARICI MELEK ~Bölüm 1~

Geçenlerde yine eylülle takılıyordum.Eylül benim en yakın arkadaşım.kütüphaneden sonra biraz bişeyler atıştırıp eve geçicektik fakat gözümüze çok güzel bir film ilişti.Adı "ani ölümdü" ve ben genelde böyle filmlerde ağlarım yani hiç girmem ama Eylülün hatrı için girdik ve sonunda film bitti.Ben gözlerim kırmızı ağlamaktan tükenmiş gözyaşlarımla tuvalete girdim ve biraz yüzümü yıkadım.Bu arada saat biraz geç olmuştu ve benim acil eve gidip spor yapmam lazımdı 2 gündür aksattığım sporumu bugün yapmam gerekiyordu.Eylülden ayrıldıktan sonra metroyla eve gittim.Annem her zamanki gibi güleryüzüyle beni karşıladı.Bugünün özetini anlattıktan sonra spor kıyafetlerimi giyip dışarı çıkmam gerektiğini söyledim.Babam hemen söze atıldı "Çok fazla yorulma,bak kalbin çok çarpıyor hastanelik olma sakın"dedi.Babama öpücük atarak evden çıktım.Tam çıkacakken alt komşu bana seslendi.Omu duymamazlıktan gelip hemen dışarı çıktım.Çünkü yine uzun konuşmasından sonra beni esir alacaktı ve yemeklerinin tadına bakmamı isteyecekti.İyice koştum ve parka gelmiştim. Parkın oradada biraz ısınma turumu yaptıktan sonra koşmaya hazırdım ve iyice koştum. 2 saatlik koşumdan sonra eve gelmiştim.bizimkiler televizyon izliyorlardı ve beni görünce kapıya doğru yöneldiler.Konuşmamızdan sonra duş aldım ve yapılması gereken fransızca ödevimi yaptım. Piyanoda çalmayı unutmadım tabii. Saat 11.45 olmuştu ve ben gerçekten çok yorulmuştum. Doğruca yatağıma gittim ve uykuya daldım.Uykumda kabus gördüm ve gecenin bir yarısı kalktım. Rüyamda Eylül ölüyordu ve bende tek kalmaya başlıyordum. Gece kalkarak bunu bugün izlediğim filmle bağdaştırdım. Tekrardan yattım ve hemencecik uykuya dalmışım.sabah oldu ve bugün babamla piyano kursuma gidip oradan sonra babanneme uğrayacaktık. Ama babam sabah kalkamadığı için piyano kursuma tek gitmek zorundaydım. Kahvaltımı ettim ve evden çıktım. Metroya doğru ilerlerken başım döndü ve birden yere yığıldım. Yanımdan geçenleri azda olsa hatırlıyorum. Yanıma gelen genç bir erkekti ve belimden tutup beni yerden kaldırdı. İyimisin dedikten sonra izi kayboldu. O gerçekten çok yakışıklıydı ve yardımseverdide. O olmasaydı ben belkide yerde havale geçiriyor olacaktım.Tam anlamıyla 'Kurtarıcı Meşeğim' oldu. Tam çantamı yerden aldım ve yürüyecektim ki birden bire....