Ανεβαίνοντας τα σκαλιά αντίκρισα την γνώριμη χαραμάδα από κόκκινο φως να ξεχειλίζει από την μισάνοιχτη πόρτα του καμαρινιού της. Η μουσική από κάτω ήταν δυνατή και γέμιζε καθαρά την ατμόσφαιρα όλου του δεύτερου ορόφου, η φασαρία όμως από το μικρό καμαρίνι ήταν δυνατότερη. «Πάλι μεθυσμένη είναι» είπα από μέσα μου. Η σκέψη αυτή με γέμισε με απέχθεια για ακόμη μια φορά. Πήρα μια βαθιά ανάσα, προετοίμασα τον εαυτό μου να αντιμετωπίσει για άλλη μια φορά το σκληρό θέαμα και έσπρωξα με το χέρι μου την ξύλινη πόρτα.
Η μυρωδιά της φτηνής βότκας πλημμύρισε τις αισθήσεις μου. Ήταν λιώμα. Από το χέρι της κρεμόταν χαλαρά το μισοτελειωμένο μπουκάλι αλκοόλ ενώ χόρευε σκοντάφτοντας παντού. Έβριζε, όπως πάντα. Πάντα όταν πίνει βρίζει, δεν μου φάνηκε όμως περίεργο, είναι εδώ και πολύ καιρό η καθημερινότητα της. Είναι απαίσιο για μία κόρη να βλέπει την μητέρα της σε αυτή την κατάσταση, αλλά όπως όλα τα πράγματα σε αυτή την ζωή, δυστυχώς συνηθίζεται. «Με κατέστρεψες! Μου κατέστρεψες την ζωή!», φώναξε και έκανε δύο βήματα πίσω παραπατώντας. «Είχα όνειρα πριν από σένα, είχα ζωή να ζήσω» είπε με σπασμένη φωνή από το κλάμα και το μεθύσι.
- Πάλι τα ίδια μαμ… Στέλλα?, παραλίγο να την πω «μαμά», αλλά γρήγορα κατέπνιξα αυτήν την επιθυμία. Δεν είναι έτσι οι μανάδες, δεν θα έπρεπε, δεν της αξίζει. Το Στέλλα της ταιριάζει πιο πολύ, έτσι την φωνάζουν όλοι, έτσι την φωνάζουν οι πελάτες. «Σε λίγο βγαίνεις και είσαι πάλι λιώμα», συνέχισα αυστηρά.
- Πάλι κουμάντο ήρθες να μου κάνεις Υ/Ν? κάγχασε.
- Έλα, ντύσου, αγνόησα την ειρωνεία της. Πήγα να την πιάσω από το χέρι, να την βοηθήσω να σταθεί λίγο καλύτερα στα πόδια της.
- Δεν με φωνάζεις πια μαμά? Τόσο πολύ ντρέπεσαι για μένα Υ/Ν?
- Πάμε να ντυθείς, επανέλαβα στεγνά.
- Δεν χρειάζομαι την βοήθεια σου!,
είπε και τίναξε το χέρι μου από πάνω της. Ήταν όμως αδύναμη και έπεσε προς τα πίσω, πάνω στον καθρέφτη του μπουντουάρ, ρίχνοντας στο πάτωμα ένα μπουκάλι φτηνό άρωμα. Το γυάλινο μπουκαλάκι έσπασε με ευκολία όταν ήρθε σε επαφή με το σκληρό πάτωμα. Η έντονη μυρωδιά του αρώματος ξεχείλισε από τα γυάλινα θραύσματα και με ζάλισε. Τέλεια, αυτό ακριβώς που χρειαζόμασταν για να ολοκληρωθεί αυτή η θλιβερή στιγμή. Όσο όμως και αν πληγωνόμουν από την κατάσταση της, όσο και αν δεν μπορούσα να την αποκαλέσω μάνα, τρόμαζα στην ιδέα ότι μπορεί να πάθει κακό, άπλωσα το χέρι μου για να την απομακρύνω από τα σπασμένα γυαλιά.
YOU ARE READING
Redemption (Greek Bts FF)
FanfictionΑγαπημένη μου Y/N, Συγνώμη που σε αφήνω μόνη σου, συγνώμη που σε πλήγωνα τόσα χρόνια με την συμπεριφορά μου και που τώρα σε αναγκάζω να έρθεις αντιμέτωπη με τον θάνατο μου. Συγχώρεσε με για την αδυναμία μου αλλά αυτή ήταν πλέον η μόνη λύση για εμένα...
