Author's Note: Dahil sa public demand and log kong laptop. I suddenly remembered this, like how old was I when I first wrote a story? Hahaha, I was second year high school when i first made a story at wattpad and this happens to be that story, Hahaha!! Natatawa talaga ako kapag naalala ko kung pano ko pinilit yung bespren ko na ipahiram sakin yung pangalan nya, pati narin si Mia haha! Sila kasi yung sikat sa campus dati and now Im already a college student, I still love writing, I never stopped, I just paused for a while to find myself. Hindi ko naman inaakala na sa loob ng ilang years eh aabot pala ng 2k ang reads nito haha! Actually wla na po akong alam, matagal ko ng nakalimutan ang plot nito! XD ang jeje ko pala dati, so please spare the typos and grammatical erros. Hehehe! At dahil dun, mag-uupdate ako. Ayoko nang e-edit dahil feeling ko kapag kinorrect ko yung mga mali ko mawawala yung essence nito, so I'm gonna stick to the format na maraming space! Hahaha!! Ang daldal ko!! >_< Guyth you can check out Azirmissweird mas active ako dyan, kaya lang isip bata parin haha! Bata pa naman ako eh! :D thank you ate Ashley! Hahaha!!!
Chapter 9
Hiroshi's P.O.V
*Krring, kriing, kringg*
Shit! Kung kailan ko naisipan ayusin yung gitara ko (dahil may plano akong haranahin si Lorie) kailan pa may nangdidisturbo. Wala namang tumatawag sakin kundi si Lawrence at Joseph at si,...................................... Vanessa.
"Hello?" Bored kong sagot
"Ah, sir," Sino ba to? Parang kinakabahan na ewan.
"Sino to?" Naiinip na ako, distorbo eh! May ginagawa pa ako!
"Sir, waiter po eto sa Mango Bar."
"Oh, tapos?" Bakit naman ako tatawagan ng waiter sa mango bar? Bakla ba 'to?
"Kasi po may customer kami rito na babae, lasing na lasing na po sya palagi po nyang sinasabi yung panglan na Hiroshi, Hiroshi. Binigay nya po sakin yung celphone nya sabi nya po tawagan ko raw yung boyfriend nya, nakaspeed dial po kayo kaya kayo na po ang tinawagan ko."
"Sige, pupunta ako dyan, hintayin mo'ko." Ano na naman ba ang pumasok sa utak nug babaeng yun? Aish!!! Kahit kailan talaga masakit sa ulo pucha!
Nung dumating ako sa bar agad ko nang binayaran ang mga ininum nya. Nagpasalamat ako sa waiter at inakay na sya papunta sa parking lot, hindi na sya pwedeng magdrive kaya ako nalang ang maghahatid sa kanya pauwi.
"Hiro........shi!!!! Ikaw ba yan?" lasing nyang sabi, haay!! Amoy alak talaga sya.
"OO ako to, halika na, ihahatid na kita sa inyo."
"Babalik ka na sakin? Hahaha!!!," tumawa sya, "Did you realize that I'm way better than her? Na mas maganda ako!! Mas mayaman! Mas matalino!! At higit sa lahat mas mahal ka!!!" Nagsimula na syang umiyak.
"Vanessa, wag ka ngang umiyak dyan." Lasing na lasing na talag sya, mabuti nalang at walang ibang tao rito.
"Ano bang meron sya na wala ako!!!! I have been here all those time!!! Mahal kita Hiroshi!! Bakit mo'ko ipagpapalit sa kanya!!! Sabihin mo sakin!!! Ginayuma ka ba nya!! Tell me!!! Tell me now!!!." Nagsimula na syang sumigaw at humagulgol pa ng iyak.
"Van, ihahatid na kita sa inyo."
"No!!! No!!! Sino sya!! Sabihin mo sakin!! Huhuhuhu!! How could you do this to me!? Sabi mo dibuh mahal mo'ko? Patatawarin kita!!! I'll forgive you and pretend na hindi ko alam na sina Lawrence lang ang pumilit sayo na ligawan ako, I'll forgive you just please!! Don't break up with me!!" She begged.
"Lasing ka lang, halika na, ihahatid na kita."
"Ayoko! Manloloko ka! Sabi mo hindi mo'ko papaiyakin! Pero patatawarin kita, ha, magsorry kalang! Bati na tayo ulit rosh!" Hindi ko nalang pinansin ang sinabi nya, totoo naman, kasalanan ko lahat ng to.
Dahan dahan ko syang ipinasok sa sasakyan.
"Hindi mo ba talaga babawiin ang sinabi mo?" nagulat ako dahil seryoso ang mukha nya nung sinabi nya yun, nawala na ba ang kalasingan nito? Kanina tumawa na sya't umiyak kulang nalang maglupasay sya sa lupa pero ngayon, she composed herself just like she usually do.
Yumuko ako, bwisit! Magpakalalaki ka Rosh at tingnan sya sa mata.
"Hindi ikaw ang problema, ako okay, ayoko nang paasahin ka, I'm falling out of love Van!" Nakokonsensya ako, ni hindi ko nga alam kung minahal ko ba sya. Kung hindi ko nakilala si Lorie malamang hindi ko to marerealize.
"Kahit na, ayokong makipaghiwalay, kung hindi mo sya kayang iwanan ako mismo ang magpapa-alis sa kanya."
Tahimik lang akong nagdrive, nakita kong mahimbing na syang natutulog habang nakasandal sa salamin.
"I'm sorry."
A/N: Waaa!!! I'm so sorry hapon!!! Mahal na mahal kita best! Hindi mo naman binabasa to kaya ayos lang pero if ever sorry dahil yan ang ginawa ko sa character mo. Hehehe!!!! Check me out @azirmissweird. Love you people~ thank you sa support :)
