NICOLE'S POV
Dugdugdug
Hawak nya ang kamay ko. Anu na naman tong nararamdaman ko? Hinde ko maintindihan ang sarili ko. Normal pa ba to?
“Good Morning mam and sir! Welcome po sa wild adventure! Gusto nyo po bang itry? Ksama po sya sa promo po naming ngayong araw.”
“Excuse me anu po yun?”
“As you can see sa zoo pong eto mostly di mo narin makilalang zoo dahil mukha na talaga syang forest. So gumawa kami ng bagong gimik na zip line na kita mo yung lahat na animals and their habitats from above. Since it’s new we need to know kung maeenjoy ba sya ng mga napunta sa zoo, so for our promo for today I would like to invite you to try it po. ”
“Ok.” Sagot ni Mike
“Are you sure?”
“Oo naman. At least makikita ko silang lahat and for the record di ako matratrap sa cages.”
“Oh. Okay.”
“We will try it po.”sagot ko
“Thank you po mam and sir for accepting our invitation. We’ll make sure na you will enjoy it po.” Ngiting ngiting nyang sabi.
Sinundan na naming sya ni Mike.
May isa pa na nandun bago kami.
Nauna ako sa hanay pero inunahan ako ni Mike.
“Ako muna.”
“Sure ka ba?”
Nginitian nya na lang ako. Iba talaga tong taong eto. Courageous siguro ang pwede kong sabihin sa inaasal nya ngayon. Gumagawa sya ng paraan para labanan ang takot nya and I’m proud of it. Pero di ko din alam kung dapat ba akong maging masaya na kasama ko sya ngayon.Kase in the first place di dapat ako yung nandito eh si Kate ang ininvite nya. But for now I guess I’m lucky to be in her place.
Nang makita ko si Mike na yung nasa zipline kita ko yung kaba nya. Hay kaya mo yan Mike. Bago pa man sya as in makaalis tumingin muna sya sakin.
Dugdugdug
Eto na naman ang puso ko. Tumatalon talon ng walang pasabi. Bakit nga ba ganto ako sa kanya.
“WOOAAHHH AHHHA “
Rinig kung sigaw nya. Mukhang nag eenjoy naman sya eh. If I have some time and guts to say it I would like to ask “Mike why is my heart like this when I’m with you?” pero sure ako na hinde ko kayang sabihin to sa kanya.
Ako na yung next na sa zipline. Kaya pinagready na ako with helmet and everything.
Then..
“AAAHHHHHH WOAAHHH HAHAHAHA”
Grabe nakakaenjoy naman ditto. Hahaha.
Naalala ko na naman yung tingin sakin ni Mike. Grabe namumula ata ako. Why? Bakit ako ganto.
Pababa na ako. Medyo hilo pa nga eh. Eh may hagdan pa.
“Oh my!!”
Naout of balace pa. Katapusan ko na ata…
“Ms.!!”
Nagulat yung mga assistant dun. I know I was falling hard on the floor so I closed my eyes. But what next happened is what I really didn’t expect.
I didn’t feel any hard ground or even feeling of hurt of broken bones and scars and that’s really weird. I opened my eyes to see that Mike catch me.
(Flashback)
“Wala pa si Mike” sabay tingin ko sa relo.
Late na naman sya. Alas otso na wala pa sya dito. Sabi nya maglalaro kami dito sa hiding place naming wala parin sya. Nakakabored na kaya.
BINABASA MO ANG
We've Met Again
Teen Fiction'Tick tock,Tick tock'.Is there such a thing as being too early?or too late?. YOLO is a very popular quote now 'You Only Live Once' so I guess every second count.But what if time and destiny wouldn't match, would you still take a risk? "I know I will...
