Hoofdstuk 14

152 12 2
                                    

Na lang gewacht te hebben schalt de stem van Haymitch door het bos: ‘ We hebben hier veder op verschillende huisje gebouwd. Iedereen is ingedeeld in zo een huisje. Het zijn er ongeveer 50. 30 van die huizen zijn voor soldaten. 10 voor doktorren en verpleegsters. 4 voor ouderen mensen. De 6 overgebleven huisjes zijn voor de overgebleven mensen die koken, verbouwen, jagen enz. Iedereen gaat hier iets doen om de opstand te helpen. Mannen en vrouwen/kinderen zitten gescheiden van elkaar. Wij verzoeken als je niet bij de soldaten hoort ergens anders heen te gaan. Er staat op de achterkant van je aanwijzingen papier wat je bent.’ Ik pak het papier en ik weet al wat er op zal staan “soldaat” en dat staat er ook. Ook bij Lars, Priscilla, Carolien, Max en de jongen naast Carolien die blijkbaar Scarf heet staat “soldaat“ Lars en Sabine staan op. Achter op hun blad staat “dokter/verpleegster” Als alle mensen die niet gaan vechten weg zijn begint Haymitch weer te praten: ‘ Zo alle mensen die de vorige opstand hebben mee gevochten zitten in de huisje 1,2,3 en 4. Wie waar precies staat op de lijst die op deze boom hangt.’ Hij wijst naar de boom achter hem. ‘ Alle mensen die iets bijzonders achter op hun shirt hebben staan zitten in huisje 5 en 6. 5 voor de meiden en 6 voor de jongens.’ Ik sta op en kijk nog even snel naar het papier.

5. Haal de sleutel op bij Katniss

Ik kijk even in het rond en zie dan mijn ma aan een tafel zitten. Ik loop er heen als ik dichterbij kom zie ik dat haar ogen rood doorlopen zijn. Er zitten grote wallen onder haar ogen. Haar, haar zit door de war. Ze is er duidelijk achter gekomen wat er met pap aan de hand is. Ze geeft me de sleutel en wijst me waar ik heen moet. Ik loop langzaam bij de mensen massa vandaan. Kick heeft de sleutel van het jongens huisje bij zich. Samen met hem loop ik veder. We spreken niet. We luister naar de stilte die er heerst in het bos. Alleen hoor je het geritsel van de bladeren. Na een tijdje gelopen te hebben doemt er een huis op het is best groot en er staat een grote 5 op. Ik steek de sleutel in het slot en ga naar binnen. Ik laat de deur achter me dicht vallen. Ik sta in een grote woonkamer. Ik loop snel de eerste verdieping af en weet dat de slaapkamers boven zijn. Ik loop de wenteltrap op en kom in een lange gang met heel veel deuren. Op elke deur staat een tekst. Ik lees er een hardop voor: ‘Friends are like stars. You can not always see them, but they are there.’  *FLASHBACK*

Ik ren naar school en ben mijn zus voor. De bel gaat al en ik ren snel naar binnen. De juf begint de vertellen. Mijn ogen dwalen af naar Daniëlle. Ze zit helemaal voor in de klas. Ze is best verlegen en ik heb nog nooit met haar gepraat. Ze lijkt me wel heel aardig. Eindelijk gaat de bel en mogen we naar huis. Ik kijk het schoolplein rond en zie mijn vader en moeder staan. Dat is raar ik loop er heen en wacht op Priscilla. Eerst komt Lars aan gelopen. Hij heeft weer eens gespijbeld. ‘ Lars Marvel Mellark,’ zegt mijn moeder boos tegen hem. Ze begint tegen hem te schreeuwen. ‘ Katniss niet doen,’ zegt mijn vader rustig. ‘ Nee!’ gilt ze boos.’ Hij mag niet spijbelen.’ Mijn vader kijkt haar boos aan en ze deinst achter uit. ‘ Laat mijn zoon met rust vuile mutulant!’ schreeuwt hij. ‘ Papa nee,’ zeg ik maar het is al te laat. Hij slaat mama en ze rent huilend weg en hij gaat er achter aan. Ik kijk naar Lars zijn gezicht. Hij staat in standbeeld stand. Ik wou dat ik dat kan maar, helaas. Ik ren weg voordat iemand me kan zien huilen. Ik ga in een hoekje van het gebouw zitten. Ik voel de tranen over mijn wangen stromen. Ik schrik op als ik een hand op mijn schouder voel. Ik kijk op en zie Daniëlle. ‘ Wat doe jij hier?’ vraag ik huilend. Ze zegt niks maar gaat naast me zitten en troost me.

 

Ik word wakker uit mijn flashback. Dat gebeurden toen ik 6 jaar was. Sinds dien zijn we vriendinnen. Zij noemt mij Steef zoals veel mensen en ik noem haar als enige van 12 Daantje. Ik doe de deur open en zie mijn spullen daar liggen. Mijn kleding, mijn shampoo, mijn boog en mijn moedersspeld. Er staan 3 bedden. Er slapen dus nog 2 meiden op mijn kamer. Ik ga de kamer uit en sluit de deur achter me. Ik lees de teksten op een paar anderen deuren.

I feel something in my heart, it's like a little flame, everytime I see you, this flame lights up, this flame is special for you.

Happiness is something you can not comprehend.

When I was a baby, I play with toys, Now I’m a big girl I play whit boys!

There are plenty of guys, there are only a few friends.

Wouw echt mooi. Ik ga toch maar de kamer weer in. Ik kies het bed bij het raam en leg daar mijn rugtas neer. Ik ga naast mijn rugtas zitten en kijk het raam uit. Ik zie een groot gebouw en recht tegen over me zit een raampje. Ik kijk naar het raampje maar kan niet zien wie er ziet. Ik doe het raampje open steek mijn hoofd raam uit. Ik zie dat de persoon aan de overkant hetzelfde doet. Het is mijn verloofde. Ik glimlach naar hem en hij lacht terug. Ik doe het raam weer dicht en loop naar de kleine badkamer die we hebben. Daar zit ook een raam. Het glas is helemaal helder en ik zie het bos. Ik hoor de deur open gaan en ik loop terug. Het is Priscilla nu ik wat beter de kamer in kijk zie ik haar spullen ook liggen. Ik loop naar haar toe en geef haar een knuffel. Samen kijken we naar buiten. De deur gaat weer open. Wie zal het?

…………………………………………………………………………

Ik heb veel te zeggen dus lees even. Omdat er nu 2 Larsen zijn ga ik iets veranderen. De broer van Stefanie schrijf ik vanaf nu altijd schuin. Oké? Het volgende ik zet de vertaling van de spreuken hier onder.

Vrienden zijn als sterren. Je kunt ze niet altijd zien, maar ze zijn er.

Ik voel iets in mijn hart, iets als een kleine vlam, elke keer als ik je zie, wordt deze vlam groter, deze vlam is special voor jou.

Geluk is iets wat je niet kan begrijpen.

Toen ik een baby was, speelde ik met speelgoed. Nu ben ik een grote meid, nu speel ik met jongens!

Er zijn genoeg jongens, er zijn maar een paar vriendinnen.

 

Dan als laatste……………………… Wie raad wie de volgende persoon is? Aan de winnaar draag ik mijn volgend hoofdstuk op en die noem ik ook nog even.

XXXXX Eva-Everdeen1212

Opnieuw een strijdWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu