im inlove with my bestfriend

IV

RED

Chapter four - ang sakit sakit na

Papunta na kami ni sam sa canteen ng magring ang phone ko.

*kring kring*

Agad kong tiningnan ito ng makita ko na si mom ang tumatawag.

Nag-wait sign muna ako kay sam-sam. Tsaka ko sinagot ang tawag.

"Hello mom?"

[STEPHEN! I HEARD THAT NALATE KA RAW SA SCHOOL!? HINDI KA NAKAPASOK SA FIRST SUBJECT MO? ]

"Yes mom kahapon, bakit!?"

[MY GOD! STEPHEN! PINAGARAL KITA SA MAGANDANG SCHOOL HINDI PARA MALATE!]

"I see mom. Kasi--"

[PABIGAT KA TALAGA SA PAMILYANG ITO! KUNG WALA LANG SANANG MAGMAMANA NG ATING COMPANYA KAPAG WALA NA KAMI AY HINDI KA NA TALAGA NAMIN INALAGAAN! PURO SAKIT NALAMANG NG ULO ANG DALA MO! HINDI KA MANLANG MAGTINO!]

Galit na galit si mom. I wanted to cry but i know this is not the right place.

"Mom! Listen--"

[NO! STEPHEN YOU LISTEN! MAGTINO KA NAMAN NA! KAILAN KA BA TALAGA TITINO? MY GOD! ANTAGAL TAGAL NA KITANG PINAPANGARALAN! KAILAN BA MAWAWALA NG TULUYAN YANG KASAMAAN SA PAGKATAO MO!]

"Ma, alam mo ba muntik na akong mabangga kahapon, i wanted to tell you kaso nakita kong tulog ka na sa office mo :') di na kita ginising, baka kasi pagod ka eh" mahinang bulong ko sa cellphone, how i wish naririnig niya pero hindi all i can hear is..

*toot toot toot toot*

She hates me....

With that thought, one teardrop escaped my eyes. But i immediately wiped it. Mahirap na masabihan pa ako ng bakla.

I wanted to cry my heart out pero biglang sumulpot si sam sam from nowhere.

"Hey! Are you okay?" Tanong niya.

I wanted to nod pero parang hindi ko kaya.

"Tara sa park" nakangiti kong sabi sa kanya. Tumango nalamang sya kahit alam kong gusto niyang magtanong.

After 5 minutes nakarating rin kami sa park gamit ang jeepney.

Malapit lang naman sa school yung park kaya madali lang.

Umupo ako sa swing kaya sumunod siya sa akin.

"Ano problema? Pwede mo sabihin sa akin" alanganing sabi niya.

Tumingin ako sakanya ng malungkot ang expression. Ngayon lang niya ako makikitang ganito.

Nagulat ata siya sa biglaang pagyakap ko sa kanya.

Tahimik akong umiyak habang siya naman ay hinihimas ang likod ko.

Nung ayos na ay kumalas ako sa yakap at pinunas ang mga luhang natira sa mukha ko.

"Si mama at papa, ayaw nila sa akin.

Pabigat daw ako" nakita kong nagulat siya sa sinabi ko pero nanatili siyang tahimik.

"They care about my grades more than me, eh kahit nga masagasaan ako basta mataas ang grades ko ayos na sa kanila. Hindi nila ugali makinig sa explanation, hindi nila ugaling makipagbonding. Kung iisipin ko nga binuhay ata nila ako para maging successor nila eh."

"yeah. I feel like the whole world hates me--"

"Hey! Wag mo sabihin yan, may nagmamahal pa sayo noh." Putol niya sa sasabihin ko.