Ep"2
သာမန္ရပ္ကြက္မွာ႐ွိတဲ့ 2ႏွစ္ထပ္အိမ္ေလး
"ဆင္းေလ ဒါမင္းအိမ္ဆို"
"ဟုတ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္အစ္ကို"
"ဆင္းေတာ့"
ဆင္းသြားၿပီး အိမ္ထဲကိုမ၀င္ပဲအျပင္မွာရပ္ေနျပန္ၿပီ ဘာလဲ ဘာလဲ
သူနဲ႔ဘာဆိုင္လို႔ သူဒီေကာင္ေလးလုပ္သမ်ွကိုအကုန္လိုက္ၾကည့္ေန
မိတာလဲ
အိမ္ထဲကေနထြက္လာတဲ့ မိ္န္းမႀကီးတစ္ေယာက္
"Perth စက္ဘီးကေရာ "
သူကားမွန္ေတြကိုခုခ်ိန္ထိမတင္ရေသးလို႔ အျပင္ကအသံအကုန္
ၾကားေနရသည္ ေကာင္ေလးနာမည္ကPerthတဲ့လား
"ဟို~~"
"ဘာ ဟိုတာလဲ နင္ဘာလုပ္လိုက္တာလဲ ျပန္ယူခဲ့ စက္ဘီးမပါပဲ
ငါတို႔အိမ္ထဲ၀င္ဖို႔မစဥ္းစားနဲ႔"
"အန္တီ~~"
"ငါစကားႏွစ္ခါမေျပာဘူးေနာ္ အိမ္ေပၚေခၚတင္ထားတာေတာင္လြန္
လွၿပီကို စက္ဘီးကိုျပန္ယူခဲ့"
ကားေပၚကေနမဆင္းနဲ႔ အဲ့ေကာင္ေလးေနာက္ကိုမလိုက္နဲ႔ ဒါက
သူ႕စိတ္သက္သက္သာ သူေျခလွမ္းေတြက
"Perth~~~"
"အစ္ကိုလိုက္မလာပါနဲ႔ ျပန္ပါေတာ့"
မ်က္ရည္ေတြ မ်က္ရည္ေတြလား? မ်က္ရည္ေတြနဲ႔မင္းကအရမ္းလွ
ေနေပမယ့္ မငိုပါနဲ႔ မငိုပါနဲ႔ ကေလးရယ္
ဆြဲယူ
"အစ္ကို~~"
"မငိုနဲ႔ စက္ဘီးျပန္ရရင္ၿပီးေရာမို႔လား"
ေခါင္းခါ
"ဘာလဲ မင္းစက္ဘီးငါျပန္၀ယ္ေပးမယ္"
"မဟုတ္ဘူး ကြၽန္ေတာ္အစ္ကို႔စီကထပ္ၿပီးအကူအညီမလိုခ်င္ဘူး"
"ကူညီတာမဟုတ္ဘူး ငါ့ေၾကာင့္ျဖစ္သြားတာမို႔ငါတာ၀န္ျပန္ယူတာ"
"အစ္ကို"
"ငိုမေနနဲ႔မလွဘူူး"
မ်က္ေစာင္းလို႔မေခၚသာတဲ့ မ်က္ေစာင္းေသးေသးေလးတစ္ခုက
သူ႔စီဒိုင္းကနဲပဲ
