"Miss? Miss?" Tila natauhan siya tawag ng kaniyang sekretaryang si Felicity, o mas kilala sa tawag na Felly. Matagal na din niyang naging katrabaho si Felly, and the woman never failed to impress her with the service given.
"Sorry R-ryle- este Felly pala. Napapatulala nalang ata ako sa mga problema sa bahay." Matipid siyang ngumiti. She lied again. Kung tutuusin ay natupad na niya ang isa sa mga pangarap niyang mapaganda ang bahay ng kaniyang mga magulang. Kumbaga ay stable na ang bahay na iyon.
"Sus, Ma'am! Kung ano man iyang pinagdadaanan mo, you can do it! And don't lie Ma'am, kakasabi mo pa lang sa akin na stable na ang lagay ng mga magulang at bahay niyo sa Chicà Marion. But the head engineer na makakapartner niyo po for the RestauPark project required a meeting with you anytime this afternoon, and 2 pm hanggang 4 pm ka lang po free. So shall we set this meeting at I guess, 2:30 po?" Napayuko siya at tumikhim. She's not a good liar, that is for certain.
"Oh sure, Felly. No prob. Ikaw na ang bahala, as long as I can go home before 5:30. Did the engineer mention where?"
"Sa conference room, Ma'am. Mami-meet niyo din po ang ilan niyong kasama mamaya, they just needed to know when is your free time para ma-set na din ang meeting." Napatango na siya. She glanced at her watch.
"I probably might have to go. Baka ay mayroon na ding snacks doon, doon na lang din ako magpapakabusog. I'll go now, Felly." Masiglang tumango ang kaniyang sekretarya at nagpaalam na mag-aayos ng kaniyang opisina na siyang hindi niya tinanggihan.
"Uy! Babes, sabay na tayo? Sa conference room ka din pala?" Nabigla siya sa biglang pagsulpot ni Chan, her best friend, na siyang pumindot sa kung aling floor sila papunta. Marahil ay kasama niya din ito sa proyekto.
"Wag mo akong matawag-tawag na babes diyan, Chan!" Hinampas niya ito sa braso. Parang bata na nilabas nito ang dila na siyang nagpairap sa kaniya. Tahimik na binigyan siya nito ng kakaunting chips na dala-dala kanina pa habang naghihintay.
"So, kasama ka din pala sa merging project? Tsk, makakasama na naman kita, ano ba iyan!" Tinanguan siya nito habang pinapauna siyang lumabas ng elevator. Nang makalabas na ito ay kumapit siya sa braso nito at sabay na pumasok sa conference room. The guy didn't say anything, after all, sanay na sanay na ito sa kaniya. If five years weren't enough, then she doesn't know what is.
She was surprised looking at the view in front of her. They were all familiar to her... but she doesn't seem to know them after all. She awkwardly sat at the chair Chan offered. Bakit tila biglang-bigla sila na makita ako? Silence enveloped the room.
"Hi! You are Architect Liandra Lopez, right? I'm Diana. I'll be with you during the team project, and if you might ask, galing ako sa kabilang company." Tumango-tango siya at nakipagkamay dito. Isa-isa na ding nagpakilala ang mga kasama nito.
"So, you're fine with next week, right?" Tahimik siyang tumango sa kaharap niyang engineer. His husky voice entered her system, at tila nagwala ang kaniyang loob-loob. The feeling is familiar, but she chose to shrug it off. A decision that felt so wrong even when she thought it was the right thing to do.
Engineer Nathan Rivas, who the heck are you?
All in all, there were five of them. Dalawang head engineer, dalawang architect, at isang consultant. They were the design and construction team, at may iba pang team silang kasama, and they will meet them later on.
Nabigla siya sa biglang pag-ring ng kaniyang cellphone.
"Can I..?" Tinanguan lamang siya ng mga kasama, kaya ay lumayo muna siya sa mga kasama at sinagot ang tawag. It was Kean.
"Love! How are you?!" Muntik na niyang mabitawan ang cellphone na hawak-hawak. Halos mabingi na siya sa lakas ng boses ng lalaking tumatawag sa kaniya. Ano ba ang sadya nito? May sasabihin o mangungulit lang?
"Kean, I'm in a middle of a meeting here!" She whispered. Bakit ba kasi ngayon pa ito nangulit?
"Sorry na, Love!" Tumawa ito ng pagkalakas-lakas.
Napailing na lamang siya.
"Ewan ko sayo. Nagluto ka na ba?"
"Oo naman, Love. Hinihintay na nga lang kita e." Marahil ay masarap na naman ang ulam niya mamaya. Thank goodness, at nariyan si Kean.
"O sige na, sige na. Initin mo nalang ulit yan. Pauwi na ako. Tatapusin ko lang muna itong meeting." Papatayin na sana niya ang tawag nang sumabat pa ito.
"I love you muna! Hahaha!" What's with this man and his I love yous?
"Hay naku kang lalaki ka! Sige na, sige na. I love you na. Sige ibaba mo na." Napailing na lamang siya nang narinig niya ang pag-beep ng phone niya, nangangahulugang binaba na nito ang tawag.
Huminga siya ng malalim at ibinulsa ang cellphone.
Umupo siyang sinasalubong ang mga nanunuksong tingin ng mga kasama. But there was one stare that kept her conscious. Engineer Rivas' stare. He looked.. disappointed? Maybe she was just overreacting. But..
"Ano iyon, a? Si Architect, may kasintahan na!" Namula siya sa sinabi ni Diana. Pinagtulungan na din siya ng lahat, maliban sa kaniya. He looked mad.. and hurt? Ipinilig niya ang ulo. Impossible. It is surely impossible, ngayon niya lamang nakita ang lalaking ito, so what she thought was overly impossible!
"We will start on Thursday. I have changed my mind. Please be reminded of this, we will visit the site." Nabigla ang lahat sa itinuran ni Nathan. He looked really mad.. but it's impossible that she is the reason, right? Nagreklamo ang mga kasama niya pero binalewala lamang ito ni Nathan. She went curious with that meaningful stare Diana and Franco gave to Nathan.
"Dismissed." Nagpasalamat siya at muling nakipagkamay sa mga kasama. She was unexpectedly quiet all the time, even though with that contradicting attitude of hers. It looked like there was an enchanted spell that kept her silent... and staring at him all throughout the meeting.
Umuwi siyang nalilito at sumasakit ang ulo. Habang naglalakad ay hindi niya mapigilan ang mapaisip kung bakit ganoon na lamang ang paraan ng pagtingin ng Engineer sa kaniya. May nagawa ba siyang masama? Or it's just that he doesn't like her?
"Sinigang na baboy, you want? Ininit ko na iyan, and hinintay talaga kita, love. Wait... masakit na naman ba ang ulo mo?" Marahan siyang tumango at sinimulan na ang pagkain matapos magdasal. Kinapa ng lalaki ang kaniyang noo.
"Talaga naman, pinilit mo pa talagang pumasok e. May lagnat ka pala!" May lagnat pala siya? Hindi niya namalayan. Siguro nga ay kahit na masugatan siya, hindi niya pa mararamdaman unless may magsabing may sugat pala siya.
Tinapos niya na lamang ang pagkain, mabilis na naghilamos at dumiretso na sa kuwarto niya. Now that someone told her na may lagnat siya, nararamdaman na niya ang sakit ng ulo at pagkahilo.
She needed to sleep, but she can't forget the intensity of the engineer's stare.
Fuck it.
