ʀᴇᴀʟ ʟᴏᴠᴇ ᴏɴ ᴛʜᴇ ʙᴜs ✓

Y

Jimin, otobüsü gülümseyerek beklerken yanından geçen insanlar garip bir şekilde ona bakıyorlardı. Yani haklılardı. Sonuçta kim otobüs beklerken mutlu olabilir ve gülebilirdi ki? Eğer otobüsün içinde sevdiğiniz çocuk yoksa yani. Sonuçta otobüse binen herkesin gözüne kestirdiği biri vardır. Öyle değil mi?

Otobüs geldiğinde bindi ve yine o çocuğun yanına gitti. Her zamanki gibi kulaklık takmış şarkı dinliyordu.

Jimin karar vermişti. Bu çocukla konuşacak ve arkadaş olacaklardı. Yani isterse belki de daha fazlası.

Yanına derin bir nefes alarak oturdu ve gülümsedi.

"Selam!"

Çocuk da gülümsemesine zorla karşılık verdi. Ne olmuştu? Jimin, takmamaya çalışarak konuşmasına devam etti.

"Bak, ben bir şey söylemek istiyorum... Yani bu zamana kadar benimle hiç konuşmadın yalnızca dinledin. Ama artık sen de konuşsan ve arkadaş olsak ha? Belki otobüs dışında başka yerlerde de buluşabiliriz? Yani ben seninle arkadaş olmayı çok isterim."

Jimin heyecanla söylediğinde çocuğun tepkisine merakla baktı. Başını eğmiş ve yüzü düşmüştü.

Kötü bir şey mi söylemişti yoksa?

Söylediklerini kendi kafasından tekrar etti. Hayır, onu üzecek herhangi bir şey dememişti.

Kahverengi saçlı, bir tepki vermeden kafasını cama yasladı ve gözlerini kapatıp şarkısını tekrar açtı. Jimin şaşkınlıkla çocuğa bakarken hayal kırıklığıyla önüne döndü ve kollarını önünde bağlayıp arkasından yaslandı. Neden böyle yapmıştı?

[R][L][O][T][B] - [Y]

Ertesi gün Jimin bu sefer üzgünce çıktı evden.

Çocukla tekrar konuşabilir miydi? Yoksa çocuk onu istemiyor muydu?

Yüzü iyice asılırken çoktan durağa gelmişti. Biraz bekledikten sonra otobüs önünde durdu ve otobüse bindi. Arkalara, kendi yerine doğru gitti.

Ancak... Bir eksik vardı. Kahverengi saçlı çocuk orada yoktu... Jimin biraz korku ve merakla koltuğa doğru ilerledi.

Bu 6 ay boyunca hiç gelmemezlik yapmamıştı.

Koltuğa baktığında üzerinde bir telefon bir de kitap vardı. Kitabı eline aldığında üzerindeki notu okudu.

Bunu Lütfen Evde Oku ChimChim.

ChimChim mi? Ona sadece arkadaşları böyle seslenirdi. Yani bu o çocuk muydu?

Kendi düşünceleriyle baş ederken otobüs durmuş ve inmişti. Okulun çok çabuk bitmesini istiyordu. Bu şekilde o kitabı okuyabilirdi...

[R][L][O][T][B] - [Y]

Tanrı, duasını kabul etmiş gibi çabuk bitmişti okul. Arkadaşlarına veda bile etmeden hızlıca eve doğru yol aldı. Eve geldiğinde mutluydu. Ailesi evde yoktu zaten. Çantasına koyduğu telefonu ve kitabı çıkardı. Derin bir nefes alıp kitabı açtı...