Sözde Ne Güzeldi Hayat...

#1#

  Hiçbir şey hissetmiyorum. Düşünceler yavaş yavaş saldırıya geçiyor. Tekrar uyumayı diliyorum. Gözlerim kapalı. İstesem de açamıyorum zaten. Uyuşmak istiyorum. Hiçbir şey düşünmemek...
 
  Eylül?! Bir telaş kaplıyor içimi. En son markete gidiyordum. Evde beni bekliyordu. Bugün doğum günüydü.

  Sonra dank ediyor kafama. Parlak beyaz farlar... Bana araba çarpmıştı. İçimde o anki aynı korku baş gösterdi. Nasıl savrulduğum hayal meyal zihnimde.

  Korkuyla beraber hislerim ve düşüncelerim sessizce yerine geliyor. Bir ara hastane odası beliriyor.Sonrası kayıp.
 
  Hislerim doğruysa yatar pozisyondayım. Elimin altındaki yumuşaklık tanıdık. Sanırım benim yatağım. Buraya nasıl geldim hiçbir fikrim yok.
  
  Parmaklarımı hareket ettirmeye çalışıyorum. Uyuşukluk yavaşça kayboluyor. Elimi oynatabiliyorum. Etrafımda hiç ses yok. Odada yalnız olmalıyım. Ama bir terslik var. Ayaklarım hissiz. Ayak parmaklarım kıpırdamıyor. Sanırım belden aşağısını hissetmiyorum. Galiba uyuşukluk tam geçmedi. En azından ben öyle umuyorum...

  Bi kapı gıcırtısı geliyor kulaklarıma. Biri içeri girdi. Eylül olması lazım göz kapaklarımdaki ağırlık hafif hafif kalkıyor. Gözlerimi araladım. Evet. Eylül'dü. Konuşmaya tepki vermeye çalıştım ama olmadı.

"Deniz... Kapat gözlerini. Dinlenmen lazım. İyi olacaksın canım..."

  Onu duydum. Söylediklerini anladıktan sonra tekrar gözlerimi kapadım. Açtığımda tekrar bir ağırlık çökmüştü zaten.

  Onu seviyordum. Onun söylediklerini dikkate alıyordum ve ona güveniyordum...

***
Helloo
  Evet kitaba başlamış bulunmakta yım hayırlı olsun. Biraz kısa oldu ama sorry. Diğer bölümler daha uzun olacaktır.
  Nasıl? Hoşunuza gidiyor mu?
Sevdiyseniz diğer bölümleri bekleyin...
  Ve yıldızı parlatmayı unutmayın.
  Yorumlarınızı da bekliyorum

Byy^^