Hisler, duygular, ikisi de aynı anlamlardan oluşur aslında, bazen anlatılabilecek ve bazen de anlatılmaya yetmeyecek kelimelerden oluşur. Çoğu insan duygularını rahatlıkla dile getirebilirken çoğu insan da susmayı tercih eder. Bu kişinin psikolojisi ve duygu durumuna bağlıdır aslında.
Ben genellikle susmayı tercih edenlerdenim, tabi ki de bir müddet sonra konuşmayı istiyor insan, anlatmayı, anlaşılmak istemeyi ama anlaşılmadığı veya yanlış anlaşıldığı için susanlar ve içine atanlardanım. Çoğu kez yardım beklemişimdir biri beni anlasa diye ve sadece beklemekle kalmışımdır, daha çok beklerim evet. Kimse kimsenin umrunda değil, herkes kendi ekmeğinin peşinde, bu böyle hayatta hep yalnızsındır. Aile dediklerinin zaten sana sırtı dönükse hayata eksi olarak devam edersin. İçinde hep bir şey yarımdır, sevgi. Aile sevgisi, hiç hissetmediğim ve hissedemeyeceğim bir şeymiş gibi. Ne acı, var ama yoklar. Evet en büyük sorun bu, duygularının temel sorunu, sevgisizlik, şiddet, eksiklikler ama hayat bir şekilde devam ediyor, etsin bakalım nereye kadar edecekse.
