Birilerinden hep bir şey beklersin ya da beklemezsin, çoğunlukla bekleyip karşılık alamayınca beklemeyiz artık. Sürekli anlaşılmayı ve sevilmeyi bekleriz. İnsanın değişik bir yapısı vardır, bazen nankör bazen yardım sever, bazen de umursamaz. Neydi bize öğretilen?
Ailemiz olacak biyolojik yapılardan çok şeyi öğrendik, yanlış veya doğru. Önemli olan bize göre neyin doğru olduğuydu aslında. Kimsenin düşüncesi umrumuzda değildi, peki o zaman neydi o aklımıza takılıp kalan şeyler. Bitmek bilmeyen o "şeyler", ne çok sorun ama. Biri bitti demeden bile hemen yenisi çıkıyordu. Ne içindi bu çabalarımız, ne amaç uğruna bu acı çekişlerimiz?
Söyleyim bence bir hiç. Çünkü biz bir hiçiz, hatta biz diye de bir şey yok.
