the blind sister of Zayn Malik (On Hold)

hst 3

~vrijdag na school voor de examens~

pov Maya

ik kan het haast niet geloven ik ga morgen naar One Direction ik kan Zee dan eindelijk weer zie ik hoop dat ie me herkend. ik denk het wel. mijn 'ouders' weten dat ik morgen naar een concert ga, ze weten alleen niet wie het concert geeft. en dat wil ik ook zo houden, als ze het weten verbieden ze me om te gaan. ik heb net met mijn 'moeder' een koffer gepakt ik mag namelijk vanavond bij Alex gaan slapen aangezien mijn 'ouders' niet vroeg op willen staan. DING DONG dat zal Alex wel zijn. Ik loop voorzichtig naar de deur toe en doe hem open. "He Maya ben je klaar om te gaan?" "Ik ben er klaar voor we kunnen gaan." "Goed dan gaan we.  Waar staat je koffer?" "Bij de trap." "Zou ik er dan even langs mogen dan pak ik hem." Ik laat Alex er langs en een paar seconden later komt hij terug. "Kom ik ben met de auto van mijn moeder." Alex is een tijdje geleden geslaagd voor zijn rijexamen en tijd nu wel eens in de auto van zijn moeder. Hij pakt mijn hand en helpt me met de deur de gordel kan ik nu eindelijk zelf doen. Hij doet de deur dicht en ik hoor de achterklep open gaan. Daar zal die welvmijn koffer leggen. Hij doet de klep dicht en doet even later de deur aan de bestuurders kant open. Hij gaat zitten en doet de deur weer dicht. Hij start de auto en rijd weg. "Ik ga je erg missen als je bij je broer gaat wonen. Weet je eigenlijk wel waar hij woont?" "Hij woonde volgens mij in Londen maar het kan ook zijn dat hij nog bij mam woont of ergens anders ik weet het echt niet." Alex humt wat en concentreert zich op de weg. Ik let maar op de radio. Er is nieuws op. Ma een tijdje komen we aan bij Alex zijn huis. Ik doe de gordel af  en stap daarna met moeite uit maar het lukt niet erg snel maar het lukt. Alex heeft de klep weer open en dicht gedaan dus die heeft mijn koffer gepakt. Met zijn andere hand pakt ie mijn hand vast en helpt ie me naar binnen zijn moeder had de deur al open gemaakt toen ze ons aan hoorde komen denk ik want ik hoor zijn moeder vragen zodra ik binnen ben vragen of ik wat wil drinken. "Graag een cola." "Voor mij ook een cola mam. Maya ik zet je koffer  alvast op mijn kamer neer is dat goed of slaap je  liever op de logeerkamer?" "Op jouw kamer is prima Alex. Maar kan je me eerst even helpen naar de bank?" "Tuurlijk." hij pakt mijn hand weer en loopt een stukje met me als we er zijn zegt hij dat ik kan gaan zitten en hij laat mijn hand los. Ik hoor een paar voetstappen weglopen en een ander paar aankomen lopen. "Hier is je drinken liefje." " dankje Kira" " geen dank meid" ik tast even in de lucht maar voel dan het glas en pak het voorzichtig op. Na een tijdje komt Alex terug. "Je koffer staat op mijn kamer. Dankje voor het drinken mam." na een tijdje heb ik mijn drinken op. "Maya zullen we gaan slapen we moeten morgen namelijk vroeg op." " Oké help je me even Alex?" "Tuurlijk" "hoezo moet ie je eigenlijk helpen?" hoorde ik het haar vragen. Het is wel handig als ze het weet maar ik wil niet anders behandeld worden. Fuck it ik zeg het gewoon tegen haar. "Kan je een geheim bewaren Kira?" "ja hoor Tuurlijk hoezo?" "nou ik ben blind en dat hielden Alex en ik voor je verborgen. Daarom heb ik ook altijd een zonnebril op zotdat niemand mijn ogen ziet zelfs Alex weeg niet hoe mijn ogen et uit zien dat weet alleen mijn biologische familie." "dat is erg meid maar ik zal je niet anders behandelen als ik al deze jaren heb gedaan want zo red je je prima.". "Bedankt Kira. Kom Alex dan kunnen we gaan slapen ik wil morgen echt niet missen.  Slaap lekker Kira." "zal ik je even helpen met omkleden?" "graag anders had Alex me moeten helpen en ik weet niet of hij dat zo graag doet me omkleden." "nou eigenlijk liever niet Maya." met zijn drieën liepen we naar boven en Kira helpt me met omkleden. Ik bedank haar en ze loopt zo te horen weg. Alex komt ook terug de kamer in. "Wil je bij mij in bed of wil je op een matras liggen?" "bij jou in bed kam wel toch? " "Tuurlijk Maya" we gingen liggen en ik legde mijn zonnebril op het nachtkastje dat ik na even tastten had gevonden "sleep well" "slaap lekker Maya" daarna viel ik bijna gelijk in slaap.

~om 8u30 de volgende ochtend~
Biep biep biep BAM! Daar ging de wekker. "Alex heb je je wekker weer eens gemold?" ik weet dat Alex zijn wekker vaak kapot maakt namelijk "ja ik werd gek van dat ding" "kan je me m'n zonnebril aangeven?" "alsje. mag ik misschien je ogen zien Maya?" "nee sorry Alex je zal me raar vinden als je ze ziet" "ik zou je nooit raar kunnen vinden Maya" "sorry Alex ik kan het niet" "oké laat je ze zien als je er klaar voor bent?" "ja dan mag je ze zien" "zullen we dan maar gaan eten?" "ja graag ik heb honger" Alex pakte mijn hand en begeleid me naar beneden "goedemorgen jongens" "goedemorgen Kira" "goedemorgen mam" Alex begeleide me naar de keuken en hielp me met aanschuiven aan de keukentafel. Toen ik eindelijk zat vroeg Alex wat ik wilde eten. "er broodje met ham." "alsje. Ik heb het broodje trouwens op je bord gelegd" "okie thanks" na even tasten rond en op mijn bord vond ik eindelijk mijn broodje ik pakte het op en at het op ik taste weer even op tafel en vond mijn glas. "Maya zullen we ons gaan aankleden?" "prima Kira help je me weer even?" "ja hoor tuurlijk help ik je" ik glimlach naar haar en voel dat Alex mijn hand pakt en me naar boven begeleid. boven op zijn kamer hoor ik hoe een deur open en dicht gaat "ik kleed me wel in de badkamer om" "thanks Alex" "goed zal ik gewoon een setje kleding pakken of wil je zelf kiezen?" "pak maar iets Kira" "oké ik heb een zwart shirtje met een kort broekje gepakt is dat goed?" "perfect" kira weet wel wat ik leuk vind qua kleding ik ben hier namelijk erg vaak. volgens 'mam' te vaak maar ach ja ik vind het hier leuker als daar. Kira helpt me met omkleden en als ze klaar is laat ze Alex weer binnen. "kom je Maya dan zijn we er optijd en kunnen we nog parkeren met de auto" "ik kom al Alex. maar kun je me dan wel even helpen?" "o ja" Alex pakt mijn hand en helpt me naar beneden "jullie lijken zo net een stelletje, weten jullie dat?" ik begin te blozen voel ik en antwoord dan maar aangezien Alex het ook niet doet "nee dat wisten we niet." hoor je de sarcasme? ik wel en Alex zo te horen ook want die begint keihard te lachen. "goed nu we dat ook weer hebben gehad zouden we dan nu verder kunnen gaan mam?" "ja hoor tuurlijk hoezo zou dat niet kunnen lieverd?" "omdat je misschien nog meer vragen voor ons hebt?" "nee hoor ik heb geen vragen meer" we waren ondertussen al aangekomen bij de auto. Alex oet de deur voor me open en ik stap voorzichtig in. Alex doet de deur dicht en stapt zelf zo te horen ook in. "bye mam" "bye Kira" "bye jongens" nadat we allemaal gedag hadden gezegd reed Alex weg.