Love Of Interests (COMPLETE)

Κεφάλαιο 18

Αθηνάς POV

Τι άλλο της συνέβη και πρέπει να μου το πει; Αυτό δεν ήταν αρκετό, έχει και άλλο;

Εγώ δεν είπα κάτι και περίμενα να μου απαντήσει.

"Έχω και μια αδερφή..." Απάντησε χωρίς να με κοιτάει.

Εγώ την κοίταξα μπερδεμένη.

"Τι εννοείς;" Ρώτησα.

"Ο μπαμπάς μου έχει και δεύτερο παιδί με μια γυναίκα, αλλά ούτε αυτός τι ήξερε ούτε και κανένας μας. Βέβαια η μαμά μου ήξερε ότι ο μπαμπάς μου την απάτησε, αλλά δεν ήξεραν ότι εκείνη η γυναίκα ήταν έγγυος." Απάντησε και εγώ έγνεψα.

"Και πως το έμαθες;" Ρώτησα από περιέργεια.

"Ο μπαμπάς μας το είπε. Το έμαθε από έναν φίλο του, που ήξερε αυτή την γυναίκα. Έχει σχεδόν 3 χρόνια που ξέρω για την Φωτεινή, έτσι την λένε, αλλά προσπαθούσα να βρω τρόπο να την πλησιάσω. Βρήκα έναν τρόπο, αλλά τελικά δεν ήταν και ο καλύτερος. Έμαθε την αλήθεια και τώρα δεν θέλει να έχει καμία σχέση μαζί μου." Απάντησε και άρχισε να κλαίει.

"Για αυτό είσαι έτσι όλη μέρα, και όχι για τον μπαμπά της Κωνσταντίνας." Είπα στο εαυτό μου περισσότερο.

"Ναι...για αυτό. Θα ήθελα να ήταν σήμερα μαζί μας... Να γνωρίσει την οικογένειά μου και εσένα." Είπε και εγώ την αγκάλιασα.

"Θα βρεις ένα τρόπο να επικοινωνήσεις μαζί της. Δεν σε φοβάμαι εσένα. Είσαι η Ναταλία Σταυροπούλου, για όνομα του θεού." Είπα, κάτι που την έκανε να γελάσει.

"Είπα στη Ερμιόνη να προσπαθήσει να μιλήσει μαζί της όταν ξανά ανοίξουν τα σχολεία. Μήπως μπορεί να της πει κάτι." Είπε και εγώ την κοίταξα μπερδεμένη.

"Την καθηγήτρια; Συνήθως τα παιδιά του λυκείου δεν είναι και τόσο κοντά μέρους καθηγητές τους." Είπε και αυτή γέλασε.

"Ναι, αλλά η Φωτεινή έχει δαγκώσει την λαμαρίνα με την Ερμιόνη. Θα βρει η Ερμιόνη τον τρόπο να την πείσει." Είπε και εγώ έγνεψα.

"Ναι αλλά δεν είναι λίγο μεγάλη η Ερμιόνη για την Φωτεινή;" Ρώτησα γιατί μου φάνηκε περίεργο.

"Ναι έχουν 10 χρόνια διαφορά, αλλά και οι δύο είναι αρκετά ώριμες για να αποφασίζουν μόνες τους για τις σχέσεις τους. Εγώ δεν μπορώ να τους πω κάτι, αν πιστεύουν ότι μπορούν να είναι μαζί, τότε ας είναι." Απάντησε και ανασήκωσε τους ώμους της.

"Ξέρεις..." Είπα και πήγα πιο κοντά της. "Μ'αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι. Μερικές φορές με κάνεις και εμένα να αναρωτιέμαι αν όλα αυτά που πιστεύω είναι σωστά ή λάθος... Και σε ευχαριστώ για αυτό, γιατί με βοηθάει στο να γίνω καλύτερος άνθρωπος." Είπα και την φίλησα.