Deniz kızları, deniz erkekleri; varlıkları ile koca mavi okyanuslara şu ana kadar renk katan nadide varlıklar olarak bilinirlerdi. Her okyanusta birer krallıkları vardı ve nüfusları insanlardan kat be kat olsa bile hatırı sayılır bir derecedeydi, buna rağmen korsanlar bile suyun içinde yaşamlarını sürdüren bu güzel varlıkları nadiren görüyordu. Deniz halkının insanlar tarafından sık görünmemek için sırları vardı elbet. Bunlardan birisi ise yeterince kuru bir zeminde bekletildiklerinde insana dönüşmeleriydi. Kuyrukları önce ikiye ayrılır, sonra ise iki bacağa dönüşürdü. Deniz insanının cinsiyetine göre de bacaklarının arası şekillenirdi. Çoğu deniz insanı bunu kullanmıyordu, çünkü bunu kullanmak için kuru olmak gerekiyordu. Eğer en küçük bir ıslaklık onlara temas etseydi kuyrukları çıkar ve sırları kara halkına açık hâle gelirdi.
Bu güzel varlıklar sadece insana dönüşmek ile kalmıyordu. Harika sesleri, birbirinden güzel görünüşleri ile aynı zamanda süs için de ihtiyaç duyuluyordu. Yakalanan ve satılan deniz insanları vardı, yine de sırları insanların cahilliği ile saklı kalmaya devam ediyordu. Zavallı bacaklılar onların susuz öleceğini savunuyor, kuru kalmalarına engel oluyordu ki bu deniz halkının avantajına idi.
Deniz insanları aynı zamanda zekiydi, ama cinsel yönden normal bir insandan bile daha aptaldılar. Onların üremesi daha farklıydı. Önce kuyruklarını birbirlerine sürterek eş oluyorlardı, yavrunun doğma zamanı geldiği zaman yavru önce deniz halkının kuyruğunda 'yumurta şeklinde' tomurcuklanıyor, sonra ise tomurcuklandığı kısım patlayarak yavruyu suya atıyordu ki bu olay da doğum sancısı gibi bir etki yaratıyordu. Nasıl olsa bedenlerindeki bir şişik içten yarılıyordu ve bu parça kolaylıkla kopabiliyor olduğundan hamile dişiler genelde fazla dikkatli oluyordu ve çok dışarı çıkmıyordu. Deniz halkı dişilerinin hamileliği 2 yıl sürüyordu ve doğan çocuklar genellikle erkek oluyordu, bu yüzden fazla üreme imkânları olmuyordu. Her deniz insanı bir eş seçerdi hayatı boyunca, ve aldatmama yemini ederdi ki aldatmazdı da. Sadık varlıklardı, sadık ve masum.
Yakalanan deniz insanlarının çoğunlukla kuyruğu kesilirdi veya süs olarak kullanılırlardı. Ölen deniz insanları kurusa bile bacakları çıkmazdı, bedenlerinde bulunan ek organ izin vermezdi. Bu organa kendileri bile isim bulamamıştı daha.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şu ana kadar insanlara âşık olmuş deniz insanları veya deniz insanlarına âşık olmuş insanlar vardı. Aşkları uzun sürmemişti, hatta başlamamıştı bile çünkü iki tarafta bunun olanaksız olacağını türleri arasındaki uzaklıktan biliyordu. Yine de, ömürlerinin sonuna kadar bir deniz insanının sırrını tutan ve onlar ile beraber olan insanlar vardı. Bu nedenle bu iki tür arasında geçecek romantik ilgi imkânsız değildi, kısmen olanaksızdı. İnsanlar, denizdeki bu varlıkları ilişkileri ile kirletirdi ve deniz insanları girdikleri bu bataklıktan çıkamazlardı. . .Çünkü kısmen bunu severlerdi, veya sadece korkarlardı. Çoğunlukla ise sadık oluşları onların korkularını yenmelerini sağlardı.
Deniz halkının insanlardan uzak durmasını tuhaf bulan bir deniz adamı vardı. Kendisi insanları merak ederdi ve bu kişi sahip olduğu evlatlarını da kendi merakı ile besleyerek gözlerinin hayatın rahatlatıcı ışığı ile olan temasına son vermiş, kendini çok soğuk olmamasına rağmen insanı donduran ölümün rüzgârına bırakmıştı.
ℒ۵⚜ℰ ♛
Ahem, kendi kendime saçmaladığım bir kitabıma hoş geldiniz! Ufak bir tanıtım verme nedeni ile bu bölüme karakterler ile başlamadım. Yani, deniz halkının sahip olduğu şeyler bunlar. Pek değişik terim olacağını sanmıyorum, eğer ki oldu o zaman mutlaka paragraf aralarında o kelimeyi açıklayacağım, aynı zamanda kitapta da açıklayabilirim.
Neyse, herhangi bir sorunuzu sorabilirsiniz. Onun dışında pek bir şey yok galiba.
