*BİR GÜN TEK BAŞINA *

#çocukluğumdaki sır#

Doğumum,hatırlamasamda anlatılan yaşanan mutluluk, sevinç ve sevinç gözyaşları belkide en güzeli kendim bilmesemde anlatılan diye bir kelime vardır mutluluk dolu, hüzün dolu, anlatılanda vardır her şey,yaşadıkça öğrenir insan hayatı büyüdükçe sevgisiyle, zorluğuyla, gözyaşıyla, güzelliğiyle. Ve tabi bide hayatına anlam katan insanlar o dönemin kral ve kraliçesi, yani annem ve babam en azından küçükken bizim için öyledir yanında koruyan kollayan huzur veren mutluluğuna mutluluk katan beni elimden tutup mutluluğa sürükleyen ailem, ilk doğduğumda gözyaşlarına boğulan babam gözlerinin içi gülen annem ,ve o anın minik meleği keşke böyle güzeli anlatmakla kalsa bunun bide içimi acıtan tarafı( AH) zorluklar her aklıma geldiğinde beni gözyaşlarına boğan içimi acıtan mesela minnacık bedenim üşümesin diye çalışıp elleri nasır tutan babammı? yoksa beni sırtında taşıyıp insanların temizliğini yapan annemmi? Bunları düşününce keşke doğmasaydım diyorum her seferinde. Açlıktan ağlayıp benimle ağlayan annem. ve 5 yaşındayım belkide benim için zamanların en zoruydu o vakit pek bilemsemde öyle düşünürdüm, tabi önümde ne olduğunu bilmeden düşünmüştüm bunu .belki zorluk içindeydik ama mutluluk, varya o kelime (MUTLULUK)babamın o kadar çalışmasına rağmen akşam benle annemi görünce yüzündeki tebessüm her şeye değerdi. O tebessümü görmek şuandada her şeye değerdi kokumuzu içine çekişi ,ve babam geldi

###
o gün 6 nisan unutmadığım unutamadığım günnn her aklıma geldiğinde beni kahreden gün ve annemin doğum günü sürpriz yapacak gözlerindeki mutluluktan belli ,beraber çıktık evden belkide son çıkışımızdı o evden arabaya bindik ilerledik ,ilerledik ve o kahrolası ses bağırma sesi KAZA, gözümü açtığımda yada açamıyordum bir gözümle görüyordum diğerinin olmadığının farkında bile değildim başımda insanlar vardı iyisin ,iyisin diyen ama benim söylediğim şey ANNE ve BABAM başıma yana çevirdim babamın yüzü kanlar içindeydi annem yerde yatıyor ne olduğunun farkına varmadan hastaneye götürdüler ameliyata almışlar beni gözümü açtığımda bir gözüm sargılıydı kimse yoktu annemin yakarışları bağırma sesi ,Niye bırakıp gittin? Niye? 1 gün sonra annemi gördüm onunda gözü sargılıydı ne oldugunu bilmiyordum çocuk aklı, eve geçtik ölümün ne olduğunu bilmiyordum 2 gün sonra cenaze,mezarlıktaydık annem ve ben kupkuru toprağın başında çığlık atarak ağlayan annem döndü, gözlerime baktı o ahh o bakış daha gözümün önünde elimden tutup eve gittik..