#ANNEMİN MEKTUBU#

24 7 1
                                    

"Ey sevgili' biricik oğlum her'zaman her yerde ,senin için ağladım, senin için güldüm. Uzaktan yakından hep takip ettim. dişimden ,tırnağımdan arttırdıklarımı hep sana gönderdim . Belki eline burs diye gelmiştir, ama sana ulaştı ve ihtiyaçlarını giderdin ya bu bana yeter ,"ana yüreği hasretle kıvranıyordu! Ne edip ,edip adresini buldum. istanbula gelip çocuklarını korkuttuğum için çok özür dilerim.
Mevzunlar günü' ne çağırıldığını duydum hasretle bekledim ama seni görmek için yataktan kalkabilirmiydim çok düşündüm. Seni tek gözümle büyütürken utanç kaynağın olduğum içinde özür dilerim!
Sen küçükken kaza geçirmiştik biliyosun!
Sen bir gözünü kaybetmiştin baban ise ölmüştü.
"Ana yüreği işte el vermiyor babandan kalan evi satıp ameliyat masraflarını karşılayıp boş olan gözüm varya ' onu sana vermiştim.
Oğlum görüyor diye çok mutlu oluyordum.
"Ana yüreği oğul sana kıyıp 'ta benim gözümle görüyorsun diyemedim!
Senin okumuşluğun beni okadar mutlu ediyorduki ben görmesemde sen mutlu ol huzurlu ol!
Bu mektubu okuduktan sonrada (kavi)ol eskisi gibi dim dik dur sen üzülürsen ben mahvolurum ben annelik hakkımı sana can-ı gönülden helâl ettim.
Bütün muhabettimle seni o güzel gözlerinden öperim .o koklayamadığım torunlarımı' da

ANNEN

*BİR GÜN TEK BAŞINA *Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin