Τι σκέφτεσαι, Βασιλίσκε;

Εγώ, το ερπετό

Είμαι ο Βασιλίσκος, γνωστός και ως ο βασιλιάς των ερπετών. Δεν μου αρέσει αυτό το όνομα. Εξ άλλου, εγώ δεν είμαι τόσο τρομερός. Ε να, σκοτώνω ανθρώπους καμιά φορά, μα αυτό είναι γιατί ένα ερπετό σαν κι εμένα, δεν μπορεί να πάει σε εστιατόριο, ή να φάει μικρά ποντίκια. Τέλος πάντων, γεννήθηκα στην Ελλάδα. Τώρα, βέβαια, μένω στην Αμερική. Δεν είναι και πολύ παραδοσιακό μέρος, μα επιβιώνω. Μου λείπει λίγο η Ελλάδα. Ήταν ωραία. Θυμάμαι, όταν ήμουν τόσο δα φιδάκι, που εκείνος ο μάγος με βρήκε μέσα σε ένα αυγό. Και έγινε ο πατέρας μου. Ο ανακαλύπτης μου. Ο σωτήρας μου.  Τότε, ήμουνα ευτυχισμένος. Αλλά ο πατέρας πέθανε. Τον σκότωσαν οι κακοί άνθρωποι. Δεν ξέρω γιατί. Ο πατέρας μου ήταν καλός άνθρωπος. Δεν μπορείτε να φανταστήτε τι καλά που με πρόσεχε. Ήτανε χρυσός. Εγώ, πρόσεχα να μην τον δαγκώνω, γιατί μπορεί να πέθαινε ακαριαία. Βλέπετε, έχω λίγο δηλητήριο στα δόντια μου. Όταν πέθανε ο πατέρας, εγώ το έσκασα. Πήγα και κρύφτηκα στην Αγγλία, και εκεί έκανα οικογένεια. Αλλά, όλα έληξαν άδοξα. Ο γιος μου και η γυναίκα μου, παρασύρθηκαν από έναν σκοτεινό, ηλίθιο μάγο, εσείς που έχετε διαβάσει Χάρι Πότερ, θα ξέρετε. Πέθαναν και οι δυο. Η γυναίκα μου συνάντησε το φως, και τον γιο μου τον σκότωσε ο δήθεν ήρωας, ο Χάρι Πότερ. Ήτανε πολύ κρίμα. Θύμωσα τρομερά, αλλά δεν μπορούσα να σκοτώσω κοτζάμ ήρωα, οπότε τα παράτησα και πήγα στην Αμερική. Εδώ τελειώνει το βιογραφικό μου. Δεν μου αρέσει που είμαι επικίνδυνος. Έτσι, είμαι πολύ μόνος μου. Όταν βαριέμαι στο δάσος, παίζω ένα ωραίο παιχνίδι: κάνω πως έρχεται να με επισκεφτεί ένας φίλος που δεν είχα ποτέ. Του δείχνω τα κατατόπια του δάσους: το ρυάκι, τον αγαπημένο μου πλάτανο... και πάει λέγοντας. Τις υπόλοιπες ώρες, επισκέπτομαι καινούργια μέρη και κοιτάζω τα πάντα γύρω μου. Είμαι ένα τρομακτικό ερπετό, ναι. Ένα ερπετό, όμως, με ανθρώπινη καρδιά.