Ανύπαντρη Μητέρα| ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ

9

Η Έφη και η Βιολέτα  έκαναν ένα τεράστιο δώρο μαζί για την κόρη μου.  Μου έδειξαν το δωμάτιο της μικρής και ενθουσιάστηκα. Γέμισαν το δωμάτιο με δώρα και την ντουλάπα με ρούχα. Αποφάσισαν να βαφτίσουν και οι δύο κοπέλες την κόρη μου μαζί.  Μετά από λίγο έφυγαν όλοι. Μείναμε με τον Κίμωνα μόνοι.

Ν- Επιτέλους. Να ξεκουραστώ. Τι υπέροχοι άνθρωποι όλοι όμως. Τι γλύκες που είναι. 

Κ- Ναι μωρό μου. Μας αγαπάνε πολύ, και έμας και το παιδάκι μας.

Ν- Το παιδάκι μας..

Κ- Ναι αγάπη μου. Δεν είναι και δικό μου;  Μαζί θα την μεγαλώσουμε και  μέχρι να παντρευτεί εγώ θα είμαι ο πατέρας της. Εγώ θα την μεγαλώσω, άσχετα ότι εγώ δεν ήμουν αυτός με τον οποίο την συνέλαβες. Εγώ θα είμαι εκεί και στα εύκολα και στα δύσκολα. Και για τες δύο. 

Ν- Χαίρομαι που σε ακούω να το λες αυτό ακόμη.

Κ- Για πάντα θα λέω τα ίδια. Δεν θα αλλάξω γνώμη ποτέ.

Τον αγκάλιασα, τον φίλησα και ξαπλώσαμε αγκαλιά.

Κ- Τι σκέφτεσαι; 

Ν- Από μικρή πάντα ευχόμουν να είχα δίπλα μου έναν όμορφο, καλό και ευγενικό σύντροφο που να με αγαπάει και να με στηρίζει. Να φτιάξω μαζί του το σπίτι μας και μιαν όμορφη οικογένεια. Όταν πρωτογνώρισα τον Μιχάλη πίστευα ότι εκείνος ήταν ο άντρας που ήθελα. Τον γνώριζα από μικρή. Είμασταν φίλοι και στην συνέχεια ερωτευτήκαμε. Μετά όμως οι γονείς μου με έστειλαν να σπουδάσω στο Λονδίνο και έπειτα έζησα εκεί κάποια χρόνια. Όταν γύρισα πίσω για το μεταπτυχιακό μου, είδα τον Μιχάλη και θυμήθηκα όλα τα όνειρα που δεν πραγματοποίησα μαζί του. Ήθελα να τον γνωρίσω από την αρχή. Μου είχε μιλήσει για όλα εκτός από τον γάμο του. Μου το έκρυβε για αρκετά χρόνια. Η αλήθεια είναι ότι το είχα καταλάβει όταν αρκετές φορές είδα την βέρα του απλά πίστευα ότι ήταν απλά ένα δαχτυλίδι. Δεν μου το είχε πει. Στον έκτο μας χρόνο τον πήρε τηλέφωνο όταν ήταν στην τουαλέτα και το είδα. Τότε το έμαθα και από τότε πάντα μου έλεγε την ίδια κουβέντα. Θα την χωρίσω. Μέχρι που δεν άντεξα άλλο και τον χώρισα εγώ.

Κ- Γιατί τα θυμάσαι αυτά τώρα μάτια μου;

Ν- Προσπαθώ να σκεφτώ μίαν φορά που ο Μιχάλης με έκανε να νιώσω την μισή ευτυχία από αυτήν που νιώθω καθημερινά μαζί σου.

Κ- Ξέχασε τον αγάπη μου. Η κόρη σου δεν θα χρειαστεί να μάθει ποτέ για εκείνον τον αχρείο. 

Ν- Κάποτε θα πρέπει να μάθει όμως την αλήθεια. Την αλήθεια που θα πάρει το δικό μου επίθετο και όχι το δικό του. 

Κ- Σιγά, ας πάρει το δικό μου. Δεν είναι πρόβλημα αυτό.

Ν- Τι; Τι λες; 

Κ- Σοβαρά το λέω, δώσε της το επίθετο μου. Εφόσον κάποια μέρα θα μου το κλέψεις και εσύ.

Ν- Δεν γίνετε αυτό Κίμωνα.

Κ- Μια χαρά γίνετε.

Άρχισα να του χαμογελάω. 

Ν- Το ήξερες ότι θα γίνουν όλα αυτά με τα κορίτσια σήμερα;

Κ- Ναι αγάπη μου η Έφη ήταν ο υποτιθέμενος Φίλιππος.

Ν- Κίμωνα..

Κ- Ναι;

Ν- Σε αγαπάω.  

Κ- Και εγώ σε αγαπάω καρδ... πού πας; Τι έγινε;

Τον διέκοψα γιατί έτρεξα στον μπάνιο για ακόμα μιαν φόρα να κάνω εμετό.

Έκανα ένα μπάνιο και μετά ξάπλωσα δίπλα του. 

Ν- Κίμωνα κοίταα η κοιλιάα μουυ, κουνιέταιιι.. 

Κ- Μάλλον βαρέθηκε εκεί και είπε ήρθε ο καιρός να βγω για να γνωρίσω όλους όσους με αγαπάνε.