Vanilla Sundae

chapter 1

Clementine's POV

Nasa gilid ako at tinotono ang aking gitara para sa gig namin mamaya sa smiley na bar. Lahat ng kaklase namin ay dadalo dahil birthday ng president namin, kaya bilang handa at regalo para sakanya kakanta kami.

"Tin, tara na magsa-sound check na daw." astrid said. Hays sana naman talaga maayos tong lahat haha. Ayaw kong mapahiya si agatha dahil naging kaibigan ko din sya.

Lumabas ako para sa sound check at tignan yung mga instruments kung okay. Okay naman lahat at ready for the party na.

"Excited? Ito na yata yung last natin bago tayo pumasok next school year." sana nga nakakasawa din mag banda at the same time masaya din.

--

Maya maya'y dumating na ang mga tao at yung ibang school mates namin dati sa lumas eskwelahan na pinapasukan namin.

Tumugtog kami as usual at dadating nanaman ang bukas para pumasok sa bagong eskwelahan. Bakit ba kase sa bago pa? Ang ganda ganda na dun sa dati kong eskwelahan e, dun ako nadaming kaibigan at karamay. Tss dito tabla tabla.

"Nobody said it was easy"

"It's such a shame for us to part"

"Nobody said it was easy"

"No one ever said it would be this hard"

"Oh take me back to the start."

"Ooohhhhh"

Feeling ko may nakatingin sakin sa taas, kaya tinignan ko din at nakatingin sakin ang isang gwapong lalaking may salamin na bilog, nagmumukha tuloy syang bubuyog. Hahaha.

"Thank you!" pag putol ko sa titigan na iyon. Ng matapos ang kanta.

"Maraming salamat sa pag suporta nyo haha maraming salamat po! Maraming salamat din sa aming presidente sa paaralan ng Brimestone Acadamy. Ngayon dahil aalis na kami. Naghandog lng kami ng konting regalo sa ating minamahal na presidente ng ating paaralan para sa pagiging responsableng ssg president. Mahal ka namin at mamimiss ka namin." naiiyak naman si Breah. Kahit kaylan talaga iyakin.

Natapos na ang trabaho namin dito kaya nagbacksyage na kami. Sabay sabay kaming nagligpit ng kanya kanyang instrument.

Agad akong humilata sa couch dahil sa pagod. Ikaw ba naman yung tumayo ng matagal dun. Magtatatalon at magsisisigaw haha di ka ba mapapagod nun?? Hype kasi ako pag sa stage.

"Astrid and Tin, we will miss you both. Naging parte na din kayo ng buhay naming lahat at kung hindi dahil sainyo wala kami dito ngayon at nagshashabu na kame sa mga kanto kanto jan haha." Pagputol ni Toby sa katahimikan.

"Kaya nga, at mamimiss namin kayo sa mga kagagahan nyong dalawa." pony said ng nakangiti.

"Toast! Para sa inyong dalawa na naging succesfull!" tinaas naman ni Breah.

"Cheers!" at sabay sabay namin ininom ang beer.

Hays kahit na magkakalayo na kami sana magkaroon pa din ng communication saamin kahit na busy sa pagaaral, at sa sari-sariling buhay. Sana magkaroon pa kami ng time para sa banda namin.

--

Umuwi ako sa bahay, pagod at lasing. Hays wala nanaman nanay ko, laving busy sa trabaho. Oo inaasikaso nya kami pero minsan lng. Mas iniintindi nya yung trabaho nya kesa samin. Ikaw ba naman kase magpatakbo ng malaking kompanya tapos wala ka pang asawa, may baby pa diba sino naman ang hindi mapapagod sa ganun na buhay. Buti nga multi tasker si mama eh, kaya nya gawin lahat ng yon.