The Werewolf's Vengeance

Chapter 2

Avala

I was busy eating mah pizza when...

*knock knock*

-__-

Do they even respect my poor pizzas? These pizzas are dying to enter my stomach. Who ever is knocking will be arrested in the case of PIZZA CRUELTY.

Yaa! Just kidding.

I stood up and answered the door. "Oh. Mommy. I'm sorry! I was just--"

"Eating pizza? Hindi ka na makakalusot. I know you so well Avala." She cut my words. Huhu.

Well cut it now. Nagiging childish na naman ako and it's not good.

"Bakit po kayo nang iistorbo?" I said with a stubborn tone.

"I need to talk to you. In private." Pagkatapos nyang sabihin yon ay nginitian nya ako ng pagka tamis.

Niluwagan ko ang pinto. "Come in, Ma."

Pagkatapos kong isara ang pinto ay umupo kami ni mommy sa bed ko na kinakalatan ng pizza boxes.

"Matakaw ka talaga Avala." Umiling iling si mommy. And I just pouted my lips.

"Pizza lang naman ehh~~" Naging malambing ang tono ng boses ko.

Sumeryoso ang mukha ni mommy. "Avala, anak." Lumungkot ang mukha ni mommy then hinawakan nya ang mga kamay ko.

"I know you're going to disagree with our decision, but I hope you will understand." She smiled sadly at ako ay nakatingin lang sa kanya ng walang emosyon.

"Your daddy and I decided to, secure your marriage."

O_O

"What?!" I immediately pulled my hands saka tumayo.

My mommy is trying to calm me down. "A-anak. It's also for y-you. You will also benefit sa magiging partnership ng company natin sa kanila." She said trying to assure me.

I smiled bitterly. "No thanks. Mas gusto ko free akong pumili ng partner ko." I said then walked out.

"Avala!" Narinig kong sabi ni mommy bago ako lumabas. Dali dali akong tumakbo papunta sa car ko and I drove off.

I will come to my comfort place. The forest. It makes me somehow relieved and relaxed. Kasi doon, the sky and the plants are the only ones who will witness my pain.

I parked my car somewhere you don't need to know and naglakad na lang ako papunta sa loob ng gubat.

Maputik kaya napasukan ng putik ang doll shoes ko but I didn't mind. Nadulas pa nga ako ehh.

-__-

I continued the walk hanggang sa nakarating ako sa may pond and sa may tabi lang non ang isang maliit na hut na pagi-stay-an ko.

Pumasok na ako sa hut at nagpalit ng damit. Kanina naka-pajamas ako pero pinalitan ko ng isang plain black dress. But I guess I can't call it plain because I looked like a fairy right now.

A fairy with no wings. Pffftt.

And I'm just bear footed. Walang tsinelas man lang. Mabato dito at hindi ko ininda ang sakit ng mga bato na patulis.

I sat beside the pond and I smiled like an idiot while looking at the graceful swans.

"God, nandyan ka ba talaga? Ano bang nangyayari sa buhay ko? Naleletse? Wow. I like it." Sarkastiko kong wika habang nakatingin pa rin sa mga swans.

Tumulo na ang mga luha ko.

"Parusa ko ba 'to? Dahil inubos ko ang pizza sa mundo? Bakit hindi nyo nalang utusan yung chef namin na gumawa ulit. Magpapa-feeding program pa ako." Tumatawa ako habang umiiling.