To Steal

Kabanata 2

Sereena's Point Of View

Habang naglalakad palabas ng gate walang kumikibo saming dalawa. Si Elinah lang ang tanging nagsasalita sa aming tatlo. Pinaggigitnaan niya pa kaming dalawa.

"Nag away ba kayo? Yung totoo parang nagsasalita ako sa hangin? uso namang magsalita no?" Inis na sabi ni Eli.

"N-na badtrip kasi ako dun sa Odwell! Nakakaimbyerna!" Pagdadahilan ko na lang para maiba ang usapan.

"M-me too. nakakainis yung mga tao sa hallway pinagkakaguluhan ba naman ako?" Sandaling napatingin si Paolo sakin saka umiba ng tingin. Eto na ba yung sinasabi nilang ilangan?

"Wow! bat ang hangin ngayon? Ang init init naman?" Pang aasar ni Eli sa kanya.

"You just can't accept the fact that I am a good looking man." He smirked and then he glanced at me.

"Ouch! N-nosebleed!" pang aasar na naman ni Elinah sa kanya. Natawa naman ako sa sinabi ni Eli at napatingin ako kay Paolo at...

'Nakatingin din siya sakin'

Buti na lang at hindi kami nahalata ni Eli sa ginawa namin kaya umiwas na lamang ako nang tingin.

"Ui! bye na! Nandyan na yung sundo ko! byeee! ingat." Pagpapaalam ni Elinah samin nang dumating ang driver niya kasama ang kotse.

Nang makaalis na siya ay saka bumaling ako nang tingin kay Paolo na kasalukuyang nakatingin din sa akin.

"B-bakit?" utal na tanong ko saka napakamot siya nang batok niya.

"A-ahh... yung kanina.. K-kalimutan mo na lang yon.." naiilang niyang sabi. Halata pa rin ang pagkalungkot sa mga mata niya na pilit niyang iniiwasan ang paningin sa akin

"Pano ako makakalimot kung pinipilit mong maging maayos kahit na hindi ka naman talaga maayos?" Inis na sambit ko.
"Sa tingin mo ba makakalimutan ko agad yon? Tss.." tuloy ko pa.

"Sorry..." Nakayuko niyang sabi.

"For what?"

"Because I didn't tell that i like you since the first year na magkaklase tayo... Kaya pala komportableng komportable ka sakin kasi bestfriend lang pala.." Malungkot na sabi niya. "Akala ko ganun din e... I thought that we had the same feeling. but it doesn't.." Bakit iba ang nararamdaman ko? Naaawa pa ba ko sa kaniya? O baka nama---- erase erase!

"Umamin pa lang ako non pero na-reject mo na agad ako." ani na naman niya.

"Sorry..." yun na lamang ang nasabi ko dahil yun lang ang kaya kong gawin. Kung pwede nga lang i-magic ko na lang yung sarili ko na magkagusto sa kaniya kaso hindi e.

"It's okay. Don't worry about me, as you've said earlier, 'Wala kang kasalanan at wala rin akong kasalanan. Walang may kasalanan sa isa sa atin' remember?" sabi niya at ginaya niya pa ang tono nang pagsasalita ko kanina nung kausap ko siya sa quadrangle.

"So... I guess i have to go? We have a family dinner tonight because ate Pauline has arrived from Japan to here." Pag iiba niya sa usapan saka muling nagsalita uli. "Do you want to come? namimiss ka na rin ni ate e. lagi ka niyang tinatanong sa akin t'wing mag vi-video call kami." sabi niya pa at napakamot na naman sa kaniyang batok.

"Seriously?" Manghang tanong ko. "I think i should go too?" tanong ko at nahihiya pa kong tumingin sa kaniya.

"Of course Sereena! hindi ka pa ba nasasanay sa bahay?" tanong niya na may halong ngisi pa.

"O-oo e... Hehehe.."

"Oh come on! let's go." yaya niya sa akin nang biglang dumating ang driver niya at biglang hinawakan ang wrist ko na ikinagulat ko. Pinagbuksan niya ko nang pinto ng kotse at sumakay na rin kami.