Şehirler Ötesinden

2.BÖLÜM

Kar taneleri birbirine çarpmadan ahenkle dans ederken ne kadar masum olduklarını düşündüm...Ne kadar beyazsa o kadar temiz ,saf...Bugün çok fazla kar yağdığı için okula gitmemiştim.Boş boş oturmaktan sıkılınca yatağının üzerinde duran telefonuma uzandım.iki üç gün önce teyzemin evinde bi kızla tanışmış ve arkadaş olmuştuk bunu sosyal medyadanda devam ettirebilirdik bence.Ekrana r harfini yazınca bir şey dikkatimi çekti:ruhu tutsak adam.ismin üzerine tıklayınca -baya takipçisi olmasına rağmen-hesabının gizli olması biraz garip geldi.Arkadaşlık isteği gönderdikten sonra telefonumu kapatarak başımı yastığa koydum.

................
Hangi insan şuan keşke kâbus görüyor olsaydım diye dua eder?Çok saçma değil mi?Ne kadar saçma olsada ben şuan tam olarak bunu istiyorum.Annemin çığlığı bir kez daha doldurdu kulaklarımı ve ben bu kez daha sert bir şekilde kulaklarımı kapatmaya çalıştım.Her zaman yaptığım gibi saymaya başladım;Bir iki üç dört beş altı yedi sekiz sesler kesilmişti.Sesler...ilk defa yirmi beşe kadar gelmeden kesilmişti.Bu durum norma?hayır babamın anneme vurmaktan vazgeçme ihtimali?imkansız gibi bir şey .E o zaman?anneme bir şey olmuş olabilir miydi?bunun düşüncesi bile beni yataktan sıçratmaya yetmişti.salona geçtiğimde annemi yerde üstü başı parçalanmış bir şekilde görmek yüzüme tokat gibi çarpmıştı.kollarımı annemin boynuna dolayarak saçlarını öpmeye başladım ve ben burada yatan annemin üzerine yemin ederim ki bunun hesabını babamdan ben alacaktım.Bundan sonra babama karşı duyduğum tek şey neydi biliyo musunuz?nefret.