Şehirler Ötesinden

3.BÖLÜM

Hiçbir zaman yaptığım şeylerden utanmamış veya pişmanlık duymamıştım.Aksine yapamadığım şeyler beni pişman etmişti bu hayatta.Annemin yüzüne bakamayacak kadar utanıyordum...onu babamın ellerinden kurtaramamak...gözlerimi güçbela annemin yüzüne çevirdim -nedenini bilmiyorum-annem sayıklıyor ve terliyordu.
"Anne?"
"İrem teyzeni...teyzeni ara kızım"
Annem artık inlemek yerine çığlık atmaya başlamıştı.
"Anne?!"
"İrem çabuk teyzeni ara ahh!!!"
Telefonumu almak için yan odaya giderken lanet olsun ki düştüm ve burnum kanamaya başladı ama şu anda bunu umursayacak halde değildim.Telefonumun rehberinden teyzemin üzerine tıkladıktan iki ila üç dakika sonra teyzemin sesi doldurdu kulaklarımı.
"İrem ciğim?"
"Teyze bizim eve gel çabuk!"
"Kuzum ne oldu neden ağlıyorsun?!"
"Teyze anneme bir şey oldu lütfen gel!!"
"Ağlama sen geliyorum"
Annemin yanına geçtiğimde elini tuttum.Çığlıkları evin her yerini etkisi altına alırken kapı sesi duydum ilk önce sevindim fakat gelen kişinin babam olma ihtimali kafamda yer edince daha sıkı tuttum annemin elini.
"Abla?!"
Teyzem.
"Bebeğim...ahhh!!!"
Bebeğim?Annemin bahsettiği bebek te neydi?Eniştem ve teyzem annemi kaldırınca dikkatimi beyaz çarşafın nerdeyse yarısını kaplamış olan kan çekti.

...................

Bazen birine bakarken düşüncelere dalarsınız kendi dünyanızda.Gözleriniz tek bir varlığa odaklanmış olsada zihninizde ki karmaşıklık yüzünden odak noktanızı tanımlayamazsınız.Tıpkı bir yabancıyı anımsatıyorsunuzdur.oturduğum beyaz zemin ve sırtımı yasladığım soğuk duvar bana buraya yabancı olduğumu hissettiriyordu.Zaten yabancı değilmiydim bu hastane koridoruna?.Yerden destek alarak ayağa kalktım.Lavaboyu biran önce bulabilmek ümidiyle yürümeye başladım.Bilmiyorum kaç oda geçtim ama sağımda bulunan kapı lavabonun kapısına benziyordu.kapının kulpunu aşağı indirdiğimde yanılmadığımı anladım.Aynadan yüzüme bakınca gözlerimin altındaki mor halkalar ve yüzümde ki kurumuş kan yüzünden dıştan korkunç göründüğünü fark ettim.peki ya içten?Bitkindim,yorgundum...önümde ki akan suyla yüzümü yıkadıktan sonra lavobodan çıktım.Annemin odasının önüne geldiğimde içeri girmek istemediğimi fark ettim.Beni buradan kaçmaz teşvik eden düşünceleri aklımdan kovarak içeri girdim.Mecburdum...