Unicode..
Dahyunလေဆိပ်ကိုအမှိလိုက်လာပေးမဲ့ Dahyun Chaeyoungကိုမမှိခဲ့ဘူး။
Dahyunလေဆိပ်မှာအချိန်အကြာကြိးထိုင်ကာငိုနေမိသည်။
*Daကိုဘာမှတောင်မပြောခဲ့ပဲထွက်သွားတာလား chae?*
နာကျင်လာတဲ့သူမရင်ဘက်ကိုဆုပ်ကိုင်ကာ စကားတွေပြောနေမိသည်။
___________________________________________
Dahyunကျောင်းကိုမလာတဲ့ရက်တွေများနေတော့ jeongyeonနဲ့ nayeon Dahyunအိမ်ကိုလိုက်လာသည်။
nayeonနဲ့jeongyeonနဲ့အိမ်တံခါးခေါက်တော့ ဘယ်သူမှအထဲမှာမရှိ။Dahyunကိုဖုန်းဆက်တော့လည်းဖုန်းမကိုင်ပေ။
"Daတစ်နေရာရာသွားနေတာလား?"
"ဘယ်တွေသွားနေတာလဲမသိဘူး။"
"ကိုယ့်တို့တွေDaကိုလိုက်ရှာ ရအောင်!"
"dahyunရှိလောက်မဲ့ဒန်းဘက်မှာသွားကြည့်လိုက်မယ်။"
"oppaကအချိန်ပိုင်းအလုပ်တွေ ဘက်မှာသွားကြည့်လိုက်မယ်။"
"omm oppa"
Dahyunထိုင်နေကျပန်းခြံကဒန်းဘက်ကိုလာပေးမဲ့ Dahyunကိုမတွေ့။
*ဘယ်ရောက်နေတာလဲ Da?*
nayeonထွက်သွားပြိးနောက်Dahyun nayeonနဲ့
ဆန်ကျင်ဘက်လမ်းကနေထွက်လာပြိး သူမနဲ့Chaeထိုင်ခဲ့ဖူးတဲ့ပန်းခြံကဒန်းလေးမှာထိုင်လိုက်သည်။
သူမလက်ထဲကသူမChaeyoungကိုကူညီတုန်းကကျန်ခဲ့တဲ့ကုတ်အကျီၤလေးနဲ့လက်ကိုင်ပဝါကို ကြည့်ပြိး
Dahyun mind
"unnieဒါကိုChaeyoungအခန်းထဲကတွေ့တာ။ဒါတွေကိုDahyuကိုပေးလိုက်ပါလိုစာရေးပြိးပြောသွားတယ်။"
Jihyoသူမလက်ထဲကကုတ်အကျိၤနဲ့ လက်ကိုင်ပဝါကိုDahyunကိုပေးလိုက်သည်။
"unnie,chae Daအတွက်ဘာမှ မချန်ခဲ့ဘူးလား?"
"omm,ဘာဖြစ်လိုလဲ?"
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။unnieကျေးဇူးပါပဲ။"
Dahyun mind end
"Chaeဘာမှတောင်မချန်ခဲ့ဘူးပဲ..."
Dahyun chaeyoungခံစားတွေကိုဘာမှမသိခဲ့ရပဲ သွေးအေးပြိး သူမကိုဘာမှမပြောဘဲထားခဲ့တဲ့ chaeyoung ကြောင့်နာကျင်ရသည်။
