Meeting Harry Styles

Chapter 17

Hij komt naast me liggen en neemt me stevig vast. Ik leg mijn hoofd op zijn borst terwijl mijn tranen nog steeds de vrije loop gaan. Hij wrijft zachtjes over mijn rug en kust me op mijn hoofd. "Shhhh it's gonna be okay baby. I promise" fluistert hij en blijft over mijn rug wrijven om me te kalmeren. 

"Don't you ever believe the bad things they said okay. You're not fat or ugly. I know you're not using me baby and I swear I'm not using u either. I love you. With all my heart and soul. Don't believe them baby. Please?" Fluistert hij en geeft me kusjes op mijn haar. Ik bijt op mijn onderlip in de hoop dat mijn tranen zullen stoppen en kijk hem voorzichtig aan. Hij gaat met zijn duim over mijn wang en veegt de resterende tranen weg. Hij kust mijn voorhoofd, mijn beide wangen en mijn neus. Hij kijkt me aan en glimlacht zachtjes naar me. 

"I love you baby. Forever" fluistert hij en kust me op mijn mond. Ik glimlach tijdens de kus en breng mijn armen rond zijn nek. Onze lippen bewegen synchroon met elkaar en ik kruip vanboven op hem waardoor hij achterover op het bed valt en me meetrekt met hem. Zijn warme grote handen kruipen onder mijn blouse op mijn huid en hij wrijft over mijn rug. Ik ga met mijn handen door zijn lange haren. Eenmaal ik adem nodig heb ga ik rechtop zitten en kijk hem liefdevol aan. Hij wrijft met zijn ene hand over mijn been. "Are you okay?" Vraagt hij bezorgd en ik knik langzaam. Er is een pluk haar die voor zijn ogen hangt en ik reik met mijn hand er naartoe en veeg het langzaam weg. 

"I love you too Harry." Fluister ik en hij glimlacht. Hij raakt mijn wang aan en gaat met zijn duim over mijn onderlip. 

"You are so damn beautiful baby. Don't let anyone ever tell you otherwise." Zegt hij. Ik glimlach en ga neerliggen met mijn hoofd terug op zijn borst. Ik besef opeens dat ik nog iets moet doen. En het is dringend. 

"I have to apologise to Emi, Harry." Zeg ik en hij knikt. 

"I gonna send her to you. Afterwards come back to the livingroom okay love?" Vraagt hij en ik knik. Hij heeft me nog een laatste kus en gaat dan weg om Emi te halen.  Ik moet me echt excuseren tegenover haar. Ik had nooit zo mogen roepen tegen haar. Ze wou me alleen maar helpen.

---

Ik zit te frunniken aan mijn nagels als ik de deur hoor opengaan. Ik kijk op en zie Emi daar staan. "Hey." Zeg ik beschaamd. Waarom moest ik mij ook afreageren op haar? Mijn beste vriendin. Ze verdient dit niet. Ik kijk naar de lakens want die zijn nu interessanter. Oke nee maar ik durf haar niet aan te kijken. 

"Hey" zegt ze en gaat naast me op het bed zitten. "Harry zei dat je me wou spreken?" Vraagt ze en kijkt naar haar handen. Ik knik en kijk haar uiteindelijk toch aan. Ik zucht. 

"Het spijt me Emi. Ik had me nooit op jou mogen afreageren en roepen tegen je. Je verdiende dit niet. Je wou me alleen maar helpen. Het spijt me dat ik zo deed." Zeg ik en kijk terug weg. Ik voel een hand op mijn schouder waardoor ik naar haar kijk. Ze geeft een glimlach op haar gezicht. 

"Het is oke schat. Soms gebeuren van die dingen. Zeker nu je het moeilijk hebt met die haat enzo. Maar onthou wat ik gezegd heb. Je staat er niet alleen voor. Je hebt mij, Harry en de andere jongens. We helpen je hier doorheen. Belooft" zegt ze en knuffelt me. 

"Dankje babe. Het doet me veel dat je dit zegt. Nogmaals sorry. Ik beloof dat het niet meer gaat gebeuren." Zeg ik en laat haar los. 

"Kom. We gaan terug naar de rest" zegt ze uiteindelijk maar ik hou haar tegen. Ze kijkt me raar aan en ik zucht opnieuw. 

"Zie ik er nog goed uit? Ik bedoel, zijn mijn ogen niet rood en gezwollen van het huilen?" Vraag ik haar en ze lacht. 

"Babe je ziet er altijd fantastisch uit. Zelfs als je gehuild hebt" zegt ze en ik lach ook en gooi een kussen naar haar hoofd. 

"Shut up." Lach ik en sta dan ook recht. We wandelen samen terug naar de rest. Eenmaal we in de ruimte zijn kijkt iedereen op en kijken naar me. Harry steekt zijn hand naar me uit en ik leg mijn hand in die van hem. Hij trekt me voorzichtig naar hem toe en zet me op zijn schoot.  

"Are you okey Jamie?" Vraagt Liam dan uiteindelijk en ik kijk Harry vragend aan. Zou hij het al verteld hebben? Hij schudt langzaam zijn hoofd en ik begrijp wat hij bedoelt.  Ze weten het dus nog niet. Ik kijk de anderen aan en zie ze allemaal kijken naar me. Ik zucht en leg hen alles uit. Wat er eerder vandaag gebeurde en de berichten. Ze zijn allemaal redelijk geschrokken en zeggen dat ze er allemaal voor me zijn wat natuurlijk super lief is van hen.