"Sevgiyi öldüremezsiniz. Onu nefretle bile öldüremezsiniz. Belki sevgi halini, aşkı öldürebilirsiniz. Onları öldürür veya derin bir pişmanlık içinde derine gömebilirsiniz ama sevgiyi öldüremezsiniz. Sevgi, sizinki dışında bir gerçekliği tutkuyla aramaktır ve bir kere bunu içtenlikle dolu dolu yaşadınız mı sevgi sonsuza dek sürer."
Koridorda yürürken onu gördüm.Yerdeydi duvara çökmüş boş bir şekilde karşı tarafa bakıyordu.Yüzü,yüzü çok yorgun görünüyordu.Nasıl geçip gidecektim yanından bana ne yapmış olursa olsun onu böyle bırakamazdım bitmiş gibiydi.Uzaktan bakıyordum ona kazağının yakasını yırtarcasına çekiştiriyordu nefes alamıyordu yanına koştum."Ne oldu kim ne yaptı?"
"Nefes alamıyorum deniz" "Revire götüreceğim seni nefesini yavaşlatmaya çalış" dedim gitmek istemiyordu.Kucağıma aldığım gibi kafasını göğsüme yaslamıştı."Kimsenin beni böyle görmesini istemiyorum" dedi.Kütüphaneye getirdim yavaşça masaya yatırdım bebek gibiydi masum ve suratında oturmuş hüzün.Üstünde ki kazağı çıkarttım tam tişörtü çıkarıyordum gözlerini açtı hafifçe gülümsedi.
"Bana kızgın değil misin?"
"O haldeyken seni öylece bırakamazdım yoksa seni affetmedim ne oldu neden böylesin?"
"Bir şey yok"
Gözlerinden belliydi utangaç bir çocuk gibi gözlerini kaçırıyordu o kadar kötü haldeydi ki ona karşı koyduğum duvarı her an yıkabilirdim.Üzgünken hırkasının fermuarıyla oynardı gülümsemek istiyordum ama yapmamalıydım.Kalktı dolanmaya başladı göz göze gelmemek için herşeyi yapıyordu.Arkasından yaklaştım nefesimi farkettiğinde bana döndü sonunda göz gözeydik.Aramızda neredeyse hiç mesafe yoktu.İki elimi onu kıstırmak için kütüphaneye doğru koydum.Bakışlarından belliydi hoşuna gittiği onu sessizliğimle çıldırtmak istiyordum.Sonunda ikimizde teslim olduk.Elimi bel boşluğuna koydum ve sertçe kendime çektim.Dudak dudağaydık ellerimle bacaklarını kavrayıp kucağıma aldım sertçe duvara yapıştırdım.Tişörtünü çıkardım o sırada bana sıkıca sarıldı hıçkırıklarını duydum.Yavaşça bıraktım "Ne oldu anlat bana,benden saklanma." savunmasızdı onu böyle görmek beni kahrediyordu dünyanın yükünü sırtlanmak zorunda kalmış bir çocuk gibi."Herşey benim hatammış,babamın gitmesi,onun böyle olması,herşey benim hatammış deniz!Ben kötüymüşüm benim vücudumdaki yanıklar,beni gelip almaları benim yüzümdenmiş,9 yaşında ki bir çocuğun yüzündenmiş!Beni affedebilirmiş öyle diyor benimle görüşmek istiyormuş" Şaşkınlıkla onun dediklerini dinliyordum canım benim nasıl da acı çekiyordu kimseye göstermemek için her gün rol yapıyordu.Elimi saçlarında gezdiriyordum bu ona kendini güvende hissettiriyordu. "Küçücük bir çocuktum ne yapmış olabilirim bunları hak edecek beni almaya geldiklerinde bile annemle kalmak için yalvardım bana vurması üstümde sigara söndürmesi ceza olarak sokağa atması bile sorun değildi benim için sadece biraz sevgi istiyordum anne diyebilmek onun kızım dediğini duyabilmek istiyordum başka hiçbirşey istemiyordum.Oysa benden kurtulmak için herşeyi yaptı sonunda kurtuldu da geriye sadece benim yaşadıklarım benim hissettiklerim kaldı.Onun yüzünden ben sevgiyi hep şiddetle çözülür sandım kimseyi sevemedim ben korktum yine aynı şeyleri yaşamaktan korktum.Sanıyordum ki ne kadar acımasız olursan ne kadar dokunulmaz olursan kendini o kadar iyi hissedersin.Ama öyle değilmiş deniz herkes benden korkuyor herkes kendi derdinde ben kayboluyorum deniz ne yapacağımı bilmiyorum başkalarını kurtarırken kendimi kaybediyorum." Karşılıklı ağlıyorduk yüzündeki yaşları sildim o da hırkasını eline çekip benim yüzümü sildi.Aslında yaşadıklarımız o kadar aynıydı ki sadece onun sevgisini gösterebileceği kimse yoktu bense bütün sevgimi eceme vermiştim ecem gitti benim kalan sevgim burdaki insanlarda karşılık buldu.Azrayı o kadar iyi anlıyordum ki bu başka birşeydi sanki beni bana anlatıyor gibiydi.Nasıl acı çektiğini hissedebiliyordum. "İnsanlar boncuk sadece kendilerini düşünürler değil mi?"
"Her insan değil birini sevdin mi sadece onu düşünürsün kendini unutursun sadece o vardır herşeyinle onun olursun."
"Bu kötü değil mi yani kendini unutmak kendini onun için ateşin önüne atmak?"
"Sevmek çok güzel bir şey azra yakında anlayacaksın"
"Galiba anlıyorum boncuk,sevmeyi senin gözlerinden anlıyorum.Benim için artık sadece sevdiğim insanlar var bana değer veren benim acımı hisseden insanlar var o boncuk gözlerini kocaman açıp benim için meraklanan insanlar var."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AzDen
General Fiction"Onu ilk gördüğümde hiçbirşeyin artık eskisi gibi olmayacağını anlamıştım"
