Nachten in Italië

Hoofdstuk 2

Het weer was ons ook niet echt gezegend vandaag, gelukkig moest ik lichtjes vast maken onder de shelter. Hoe het moest wist ik niet maar samen met Robin kwam ik er wel uit, ik had 1 van de schroeven per ongeluk uit het klein stukje hout getrokken. Al vind ik dat het eigenlijk de schuld was van de persoon die de schroef er heeft in gestoken maar oké. Het was de bedoeling dat de lichtjes achter de bamboe kwamen dus hield hij de lichtjes vast en moest ik ze rond de schroeven wikkelen. Robin en ik kunnen het heel goed met elkaar vinden en we hebben de zelfde soort humor. Toen alle lichten ophingen bekeken we ons kunstwerk, jammer genoeg mochten we nog niet de lichtjes aansteken omdat ze anders al leeg gingen zijn wanneer het feest bezig was. Wanneer ik daar stond naast Robin moest ik denken aan de eerste keer dat ik de bamboe zag op de camping in Italië .

De auto bolt traag de parking op, onze trage Volkswagen gaat al een  paar jaar mee nu. Het heeft ons al op veel plaatsen gebracht, maar dit was de eerste keer dat het echt reed naar een vakantie plaats. Meestal gaan we met het vliegtuig, maar ik heb mijn ouders kunnen overtuigen dat het beter is voor de natuur als we met de auto zouden gaan. Het is het eerste jaar dat mijn broer niet meegaat op reis, het is wat vreemd omdat ik mijn zomers altijd met hem doorbracht en we hierdoor onze goede band hadden. Maar deze zomer blijft hij in België hij moet zich voorbereiden op zijn herexamens want zijn resultaten waren niet echt perfect. Dus het is eigenlijk een straf voor ons beiden dat hij niet meekomt. Ookal ken ik niet echt mensen die op onze camping rond  lopen toch wil ik gaan dit jaar. Ik weet dat er mensen zijn van mijn leeftijd dus normaal zou ik vrienden kunnen maken, of toch dat blijf ik mezelf steeds zeggen. Ik ga mee op deze reis om mezelf te  bewijzen dat ik mijn broer niet nodig heb voor vrienden. Dat ik niet altijd gezien moet worden als "zus van" of "dochter van" maar gewoon moet gezien worden als Elin, niets meer en niets minder. Papa parkeert op dit moment de auto, ik en mama zijn onderweg naar de receptie om ons in te checken, omdat dit onze eerste keer is op de camping hebben we natuurlijk nog geen camper. Dus moeten we de sleutels gaan halen en al die blaadjes gaan ondertekenen. Terwijl mijn moeder alle bladeren kreeg heb ik de tijd genomen om al eens rond te gaan wandelen op de camping die de komende weken mijn thuis zal zijn. Wanneer ik de eerste stap door de deur zette zag ik al twee kinderen van wie ik denk dat ze zeven waren achter elkaar lopen in een waterpistool gevecht. Toen kwam de wat ik denk hun tien jarige zus op hen afgerend met een grote emmer water, de twee jongens zagen haar niet en kregen de gehele emmer over hen heen. Ik moest lachen met het gehele schouwspel die voor mijn ogen plaats vond. Mijn moeder stond vlak achter mij toen de jongens hun zus achterna liepen met hun pistolen. Ze kwam naast me staan en vertelde me dat de kinderen haar deed denken aan hoe mijn broer en ik waren toen we rond die leeftijd waren, we misten hem allebei ontzettend. Mama zei het niet maar ik voelde het aan haar. Ze had geen favoriet en ze ziet me doodgraag, maar het is al van kinds af duidelijk dat ik beter overeen kom met mijn vader dan met mijn moeder. Gelukkig weet ze dat wanneer ik echt pijn heb het altijd eerst tegen haar zal zeggen dan tegen mijn papa.

We wandelen samen de jongens voorbij en zien recht voor ons het zwembad deel het zijn twee zwembaden, eentje voor de kinderen met een glijbanen complex (op kindermaat natuurlijk) en een andere met een diep bad en enkele springplanken. Rond dat zwembad lagen er veel stelletjes te zonnen en enkele oma's zaten in het zwembad met een badmuts baandjes te trekken, "ze zijn vast aan het trainen voor de olympische spelen" zeg ik tegen mijn moeder. Ze lacht en zegt dat ik zelf maar even moet rond kijken en ze geeft me het plannetje. Ze gaat zelf even kijken hoe het gaat met papa en of hij de weg vind. Ik vind het niet erg dat ze me alleen laat, zo ben ik even op mezelf en kan ik nadenken over de dinges der levens. Ik voel in mijn achterzak voor mijn GSM en mijn oortjes, ik steek ze in en kijk voor me uit naar wat ik zie en vergelijk het met al het gene wat ik zie op de kaart. De wc staan links van me het zwembad complex voor me en ver achter mij de lobby. Op het plannetje staat ook een meer en een bos, ik zal eerst eens uit deze drukte proberen te ontsnappen en mezelf naar daar leiden. Ik steek het plannetje in mijn achterzak en begon te wandelen. Wat ik zag was verassing! veel campers en tenten, en veel gezinnen met kleine kinderen. Zover ik zie zijn er hier 3 leeftijdscategorieën de eerste is kinderen tussen de leeftijd van één en tien, de tweede is volwassenen tussen de leeftijd van dertige en vijfenveertig en dan de 65 plussers die overal opduiken waar het nog maar een beetje zonnig is. Ik val hier echt wel uit de boot met mijn 15 jarig bestaan, ik denk dat ik hier kan vergeleken worden met een uitgestorven dinosaurus.