*Ana*
Ang saya saga talaga ng birthday ko ngayon. Its like every people I know is in one place. Hindi tulad ng dati, only my parents and relatives ang kasama ko magcelebrate sa Yakimix. Ang sweet din ng mga boy friends ko (friends that are boys)... Para bang debutante ako na kailangan pa ng 15 roses. Hahaha... And the sweetest part is when Dom showed up. Two weeks na ata kaming hindi naguusap or nagkikita sa school pero I felt that its like forever. Napansin pa tuloy ng mga teachers kung bakit hindi ko na nakakasama si Dom. Hayst... Love talaga. Masarap maramdaman, mahirap intindihan, at masakit mawalan.
Ngayon nasa labas kami ni Dom. Of course I did the inviting. I wanted to meet him again. I wanted to talk to him again.
Ana: Bakit ngayon ka lang?
Dom: Sorry, traffic kasi.
Ana: No not that. I mean bakit ngayon mo lang ako kinausap? More than two weeks kitang hinintay sa school para lang makausap ka pero parang ayaw mo naman.
Dom: Nahihiya kasi ako eh. Nahihiya akong makita ka ulit and I'm really confused kasi hindi ko alam kung bakit ako nahihiyang makausap ka.
Ana: Is it because of what happened to both of us?
Dom: Maybe... Basta I can't tell you how much I was scared to talk to you. Baka kasi hindi na kagaya dati na parang tayo pa rin.
Ana: Dom, huwag ka na mahiya.. Ok pa naman tayo diba? Wala ng iwanan, mamatay man, period, no erase diba?
Dom: Yeah I know but-
Ana: Kaya please. Hindi ako invisible sa school kaya pansinin mo naman ako. Ok?
Dom: Ok....
Ana: Good.. Pero realtalk, I really missed you. I missed your voice. I missed your face. I missed your very very corny jokes, pati rin yung mga banat mo. And most of all, namiss ko ang araw araw na pag-aakbay mo sa akin.
Dom: I missed you too. I missed your beauty. I missed your laughter. I missed your smile. I missed all of you.
Ana: I guess we both miss each other. Pero to be honest, ang ganda ng pagkanta mo kanina ng All of Me.
Dom: Weh? Thank you.
Ana: Yeah well...It's like music to my ears.
Dom: Music naman talaga yun ah.
Ana: I know. I'm just saying.
Dom: Oookkk... So what are you and Josh planning after your birthday?
Ana: Well may school pa bukas diba? Start na ng second semester.
Dom: Yes, bakit?
Ana: I was thinking na magbonding tayong apat.
Dom: Tayo? Bonding?
Ana: Oo nga. Para bumawi sa mga araw ng hindi mo ako pinansin.
Dom: Don't make me remember those days. Alright, bukod dun, ano pa?
Ana: I guess ipapakilala na ako ni Josh sa parents niya bilang official girlfriend.
Dom: Woah... Congratulations. Kayo na talaga.
Ana: Uy huwag ka sad. Balita ko, pinakilala mo na si Kathryn sa parents mo last week.
Dom: Saan mo naman yan narinig?
Ana: Kwento sa akin ni Kathryn.
Dom: Grabe si Kathryn talaga.
Ana: Why? What about it?
Dom: I kind of told her not to tell anyone na pinakilala ko na siya sa parents ko.
Ana: Hayaan mo na. I'm not gonna tell anyone.
Dom: Super duper ultra mega alpha omega pinky promise?
Ana: Yes. Super duper ultra mega alpha omega pinky promise.
Dom: I love you...
Ana: Oppsss.. May rules tayo diba? Rule #7: Bawal mag I love you sa isa't isa.
Dom: As my best friend kasi. I love you as my best friend.
Ana: Aahhhhhh... Hindi mo kasi sinabi agad eh. Hahaha
Dom: Hmmph.. Ikaw kaya ang hindi nagpatapos ng sasabihin ko.
Ana: Hahaha.. Oo na sige.. *niyakap si Dom I love you as my best friend too.
Dom: Happy Birthday Ana.
Ana: Thank you Dom. Ok uhmm.. So, pasok na tayo? Baka hinahanap na tayo ng mga kaibigan natin.
Dom: Sure. Let's go.
Nang pumasok kami, pumunta agad kami ni Dom sa barkada namin. Nagkwentuhan, nagtawanan, naglokohan, nagpakiligan, pero syempre, nagkasiyahan. After matapos ang party, I wanted good memories kaya nag selfie selfie muna kaming mga magkakaibigan. Buti nga nagkasya kami sa picture eh. Kitang kita sa picture kung gaano kami kasaya. All smiles no frowns. I wish ganito na lang kami forever. I wish ganito pa rin ang barkada ng mga "Power Rangers" kahit tumanda na kami. Because all of them, all of them are like my family.
