My Life As A Princess

Prologue

Prologue

Georgia Grawnsonne

It was winter time. Well, I have no time to waste. Kailangan ko ng magbihis at ng baka mahuli ako sa Royal Meeting.

I've chose to wear the navy blue serpentine dress. With, of course, my baby pink coat. Don't forget, my gold and diamond patch. Nagkakahalaga ito ng 150 to 300 million. Tatlo ang diamond nito.

I'm off to go.

"Good morning, Princess," bati ng dalawang bodyguard ko. Nag-bow sila at tumango. Tumango na lamang ako.

Everyday, every move I make was a lifetime choice. Kaya, if ever I was mistaken by one decision I made, the consequences were sometimes, fatal. Massive.

Me being a princess, was damn hard. Truly saying that, it's very difficult as hell. Said by a professional.

My life in the palace wasn't one of the fairytale stories you watch in TV's or you read in stories.

People are somewhat, delusional. And I hate it. Ang kikitid ng utak nila sa ganitong mga bagay.

Let's face the reality, real-life princesses were not like Snow White, Aurora, Cinderella, etcetera.

This is REALITY. And I'm telling you, reality is bitter with me. Sa totoo lang.

Reality is cruel to me. Ang bigat-bigat ng tungkulin at responsibilities na ibinigay niya sa akin.

If you think that being a princess is a happy dream? Please think twice.

Hindi mo gugustuhing mapunta sa kalagayan ko. Nakaatang sa akin ang isang napakalaking responsibilidad.

Tinignan ko ang mga niyebe sa labas. Nakasakay ako ngayon sa Royal car. Tanging kami lamang na nasa Royal Family ng Corseous ang pwedeng gumamit nito.

Ang bawat patak ng niyebe sa labas ang masasabi kong sumasalamin sa buhay na meron ako.

Maganda, pero ang hindi alam ng iba, pwede kaming mahulog, masira, at mawasak.

"Andito na po tayo, Princess," saad ng Royal driver. Tumango ako. Binuksan ng isa sa mga body guards ko ang pinto.

Bumungad sa akin mga taga-pagsilbi ng kabilang palasyo, Ternaine. Nakatungo lamang ang mga ito.

Nakita ko sa entrance ang crowned Prince ng Ternaine.

Nakangisi ito. Seryoso lamang ako habang naglalakad.

Nang makarating ay nag-bow ako sa kanya. Wala akong emosyon habang pumapasok kami sa loob ng palasyo nila.

"How are you, Princess Georgia?" Tanong ni Prince Caspian. Nakatingin lamang ako sa daan.

"I'm fine, Crowned Prince," saad ko. Sa gilid ng mga mata ko ay pinagmamasdan ko siya.

Hindi na siya muling nagsalita pero nagsalita pa rin siya makalipas ang ilang minuto.

"Aren't you going to ask if I'm fine too, Princess?" tanong nito.

Tumikhim ako. "I don't care about how was your day going and how are you, your fine. Alive and kicking. Why would I bother to ask you?" tanong ko sa kanya ng pabara. Ganito ako makipag-usap. Though, everyone is used to me. Who wouldn't, right?

Nang makarating kami sa Royal Meeting, lahat sila ay nagtigil sa pag-uusap. Lahat ng nakaupo ay tumayo. Lahat ay tumahimik at nag-bow sa akin.

Tumango ako sa kanila. Malamig mga mata kung tumitig, ganito ako ilarawan ng mga tao.

Walang ka-emo-emosyon. Blangko lamang ang mukha.

"So, Princess Georgia Grawnsonne of the capital Palace, Corseous, is here. Let's start," saad ng kakarating lamang na Heneral ng mga sundalo sa kabilang palasyo sa timog, Sorjiel.

"As you can see, all of the kingdoms are now okay. All are under control. But there's this thing, every time a princess turns 20, she is tasked to find and search a mate. And the Princess we're talking about here is, Princess Georgia Grawnsonne. Are you with us, Princess?" tanong ng Heneral. I gave him a cold stare and nodded.

"We're here to introduce to you, your suitors from different kingdoms!" masiglang sigaw ng Heneral.

Lumingon ang lahat sa pintuan. Maging ako, s'yempre.

"Prince Adams from southern palace, Sorjiel."

Nag-bow ang lalaki at matamis na ngumiti sa akin. Tumango lamang ako.

"Prince Caspian from northern palace, Ternaine."

Nag-bow siya at ngumisi sa akin. I gave him a cold stare, nag-iwas siya ng tingin.

"Prince Hugo from Eastern palace, Merlia."

Nag-bow siya at tipid na ngumiti. Tumango ako sa kanya.

"Prince Stanley from Western palace, Orbialin."

Nag-bow siya at tinignan lamang ako. Tumango ako sa kanya at tumango din siya.

"And last but not the least, Prince Leo from Middle gates, P'tome."

I rolled my eyes at hindi na binigyang pansin ang huli. He's useless.

I saw pain and longing on his eyes. I gave him a death glare.

And, we left the palace. That's what I call, exhausted.

---

Author's:

Hello! I'm Dalandanaaa! Thank you for reading the prologue. Hope you like it.

Vote if you want, but what I need, more importantly, is feedbacks.

Thanks! See you next update!