Till Death

CHAPTER II

Andrius POV
Tapos na kaming magpunta sa pamilya ko.

"Tara Andrius puntahan naman natin family ko. " wika nito.

"Tara, gusto ko naman makita ang family mo Andrea."

Tumagos kami sa mga pader parang superhero na may superpowers dati pangarap kong magkaroon ng super powers, pero oo nga pala multo kami.
.
"Guys, Ilove you all miss ko na kayo yung kakulitan niyo kahit minsan nararamdam kong di ako mahalaga sa inyo pero para sakin mahalaga kayo." mangiyak-ngiyak na sabi nito.

"Hey Andrea, mahalaga ka sa kanila pero di pa nila kayang iparamdam sang ngayon baka busy sila o kaya nahihiya lang silang ipakita 'yon." wika ko.

"Salamat Andrius you always making me happy. " sabi nito.

"wag kang magalala Andrea I'm always here to make you happy everyday na magkasama tay... "

Hindi pa man ako dtapos sa sinasabi ko ay bigla niya akong niyakap ng mahigpit na tila ayaw niya akong mawala sa kanyang tabi.

"Shhh, Andrea wag kana umiyak anduto lang ako palagi" wika ko.

She smiled at tumakbo ng mabilis.

"Habulin moko HAHAHA" masayang sabi nito.

"Ahh hinahamon mo talaga ako ah, kiss kita diyan pag nahabol kita" sambit ko.

"Kiss, kiss mo mukha mo di moko mahahabol, Bakla" sigaw nito

"Humanda ka sakin naasar nako sayo, di lang yan aabutin mo sakin."

"Bakla, Bakla, Bakla" wika nito

"Kiss talaga kita tingnan mo" sagot ko naman

Patuloy silang naghabulan, habang lumalalim ang kanilang ugnyan, Itutuloy