Karanlığın Şiirleri

Şiir 1; Siyah Su

Gittiğim yerde ki çiçeklere kapılsa kalbim
Unutmam seni sılamda ki derdim
Son gülüşlerimi de önüne serdim
Tüm gücümü de güçsüzlüğüme verdim
Bak ikinci günüm ve ben yoruldum
Yarım kaldı kesik , ağır soluğum
Adımı , sanımı , her şeyimi unuttum
Ama çıkmadı ki benim aklımdan bi an umudum
Sen ruhumun gençleştiği yersin
Yalanların yıldızlara dönüştüğü baharsın
Yoksun , sen gel ruhum da gelsin
Ama sen hala kendini kötü sanarsın
Nereye kadar her şey düşe ?
Bak hayat nasıl değişirmiş bir söze
Kalp kalbide anlar gerek yok göze
Akıl bazen olur bir düşünceye köle
Nasıl çıkarız bilinmez ki yarına
Biz senle sığamayız iki satıra
Eğer bensizsen , çıkamacaksan yarına
Söyle şarkımızı bağıra bağıra
Güzel anılar , büyük acıların gölgesin de kaldı
Hayat , biz gülmüşken söke söke ahını aldı
Bir dal parçasına tutunan hayallerimiz de yarım kaldı
Ayrı ruhlarımız , aynı ruhlarda ne haller aldı
Beter bir halde geldiğim de aklına
Baskınlık kurmak istersen yangınlarıma
Bak eskimiş duvarlarında ki kağıtlara
Dal seni gülümsetecek rüyalara
Her göz , bir söz kalbimin atışarına seni vurur
Bir nefes , bir soluk aklım gene senin olur
Kendine iyi bak beni düşünme su akar yatağını bulur
Yatağı olmayan siyah bir su , nasıl olurda yatağının olur ?