-AASIRA SHABINA CHEN.
Hello!
Im Aasira! Kung alam nyo lang kung gaano kahirap ang buhay namin ngayon!
Elementary lang ang natapos ko, highschool naman ang mga magulang ko, ang bata kong kapatid naman na si Luna Amelia ay sakiting bata.
Nung nalaman nila mama na ayaw kona mag aral at magtatrabaho nalang ako ay nadisappoint talaga sila.
Sabi pa nila ay ako lang yung inaasahan nilang makakapagtapos ng kolehiyo at mag tatrabaho para maiahon ang pamilya namin.
Pero gusto ko talagang magtrabaho na sa edad na 19, si tatay ay magsasaka lang, si mama ay labandera, ako naman tumutulong ako sa karindirya ni aling susan tas binibigay nya yung kalahati ng kita, sa gabi naman nagpapart time ako sa restaurant.
"Anak hindi kaba napapagod?" Biglang tanong ni nanay habang nag inaayus ang buhok kong mahaba.
"San naman po?" Tanong ko, ngumuti sya at itinirintas ang buhok ko.
"Kasi nasa karindaryahan ka sa umaga, nag papart time ka sa gabi, wala ka ng oras para sa sarili mo, tapos kami naman ng tatay mo ay hanggang hapon lang ang trabaho namin, diba parang unfair?" Malungkot na sabi ni mama at tinuloy ang pagtirintas.
"Tama lang naman na uuwi kayo ng hapon nanay, para may kasama si luna" sabi ko at ngumiti sya.
"Pano kaya kung mag aral kana lang uli anak?"
"Ma, 19 na ako at kung mag aaral ako ay grade 7 pa ma, baka naman mag aasawa nako't lahat lahat nasa highschool palang ako?" Pabiro kong sabi at tapos na ang patirintas ni mama.
"Ate paayus naman" sabi ni luna at may hawak na pulang ribbon.
Tumalikod sya at pininangtali ko yun sa buhok nya.
"Ayan, ayus na, ang ganda ganda ng bunso namin" sabi kopa at lumabas ng bahay si luna para mag laro.
Nung 15 palang ako ay tinuturuan na ako ni tatay humawak at gumamit ng baril, pana, at espada.
Nagtataka nga ako kung bakit, tinanong ko sya nun pero ang sabi nya lang.
"H'wag ka mag alala magagamit mo to sa susunod"
Nakakapagtaka nga e, totoo naman dahil nagamit ko yung mga pang defense na tinuro sakin ni papa nung nilooban kami.
Maliit pero malinis lang naman ang bahay namin.
"Tara nay labas tayo" sabi ko kay nanay at sabay kami lumabas.
Pagkalabas namin ay nakita namin ang mga tao.
Anong taon naba ngayon?
"Inay ano kaya yung pinagkakaguluhan nila?" Sabi ko at naglakad kami papunta dun.
Napansin ko naman ang panginginig at pagpapawis ni nanay.
"Nay okay kalang ba? Gusto mo pumasok nalang uli tayo?" Nag aalala kong tanong.
"H-hindi ko alam na itong taon na iyun.."
"Ang alin ho?"
"Ang Survival Game, nandyan ang mga nagtatrabaho sa gobyerno, pipili sila ng taong maglalaro, ang premyo ay scholarship,bahay, lupa, at isang milyon." Sabi ni nanay na ikinagulat ko.
"..pero maaaring mapahamak ang buhay ng tao sa ganung laro" dagdag nya na kinagulat ko.
M-maari k-kayang mapili ako?
Dahil okay lang saakin, ipapanalo ko yun para sa premyo para maging maayus ang buhay namin.
Lumapit kami at may matandang babaebg nakasuot ng magarang damit sa harapan.
