Mad life

Αεροπλανο

Σημερα ξυπνησα αρκετά γρηγορα γιατι θα φεύγαμε για το μυστήριο ταξίδι του Βαγγελη.

"Βαγγελη που θα παμε!"του φώναξα ενώ αυτος σηκώθηκε από το κρεβάτι να ετοιμαστεί

"Θα δεις πω πω ανυπόμονη"μου ειπε και άρχισα να νευριάζω αλλα δεν απάντησα

Ετοιμάσαμε ολα τα πραγματα μας και πήγαμε να φύγουμε.Μεχρι που σταμάτησα να χαιρετίσω την νονά μου και τον αδερφό μου.

"Νονααα!Μιχαλη!Φευγωω!" Φώναξα για να κατέβουν κάτω για να μας αποχαιρετήσουν

"Έρχομαστε ερχόμαστε!"είπαν βιαστικά

"Θα μου λείψετε πολυ,θα έρχομαι συχνα και πανω από ολα να προσέχετε ο ενας τον άλλο και τα μωρακια σας!"τους ειπα τρεχοντας πανω τους για να τους κάνω μια μεγάλη αγκαλιά

"Και εμας αστέρι μου!Ελπιζω να περάσετε υπέροχα!"

"Ενταξει φεύγουμε τωρα,ταλεμε σύντομα"ειπε ο Βαγγέλης αγκαλιάζοντας τους και φύγαμε.

Πέρασε ένα 10λεπτο κατεβήκαμε και μπήκαμε στο αεροδρόμιο.Θυμαμαι την τελευταία φορα που ηρθα εδω ήταν όταν πήγαινα στον Λονδινο μετα τον 'θανατο' του μπαμπά μου.

"Που παμε τωρα;"τον ρωτάω

"Λονδινο αγαπη μου"

"Τι;Με δουλεύεις;"

"Σαν σημερα μωρο μου επιστρέψαμε Λονδινο το θυμάσαι;"μου ειπε και κοίταξα την ημερομηνία..δεν είναι δυνατόν!Ελεγε την αλήθεια!Το ειχα ξεχάσει!

"Είναι..κατι σαν επέτειο;"

"Ναι και τωρα παμε"μου ειπε κι κάναμε τα απαραίτητα που χρειαζοντουσαν για να μπούμε στο αεροπλάνο.

Μόλις μπήκαμε έτρεξα στις θέσεις που καθομασταν παλιά.Εγω στο παράθυρο και αυτος δίπλα μου στην μέση.Τοτε ξαφνικά παρατήρησα μια γιαγιάκα.Της έκανε νόημα ο Βαγγέλης να κάτσει δίπλα του.Μαλλον ετσι θα έκανε και με την προηγούμενη!Δεν το πιστεύω..

Εβαλα τα ακουστικά μου και άρχισα να ακούω μουσικη μέχρι που με πήρε ο ύπνος πανω στον Βαγγελη.

Όσο κοιμόμουν γαλήνια και απολάμβανα την στιγμη ένιωσα κάποιον να με σκουνταει αλλα δεν έδωσα σημασία.Τοτε ξαφνικά μου φώναξε.

"Εεε ψιτττ..κοριτσάκι..ξυπνας λίγο γαμω το στανιο σου;"δεν ανταποκρίθηκα και ξαφνικά μου έχωσε σφαλιαρα.Τρανταχτηκα.

"ARE YOU SERIOUS?"του φώναξα!

"Μια χαρα σοβαρος ειμαι αποβρασμα της κοινωνίας!Τι το ειδες εδω;Κανένα μασαζ θες μηπως!;"Μου φώναξε και ξαφνικά και η γιαγιάκα γύρισε με νεύρο να με κοιτάξει

"Shhhh!"ειπε και γυρισα την πλάτη μου για να μην τους αντικρίζω.Καταλαβα τι προσπαθούσε να κάνει ο Βαγγέλης..ηθελε να αλλάξουμε ρόλους από την πρώτη φορα που τον εβριζα.Λεγαμε ακριβώς τα ιδια πραγματα απλα ο ενας του αλλου.

"Αα μάλιστα βλέπω Ελληνας εισαι και εσυ..μην ανησυχείς καταλαβα τα παντα"του ειπα και ανατρίχιασε

"Μπορεις να μην με ενοχλείς;έχουμε που έχουμε αλλα,θα έχουμε και εσενα τωρα."ειπε και γελασα

"Ακριβώς όπως τοτε μωρο μου.."

"Ακριβώς Μαρια,παντα μαζι"

"Παντα"του ψιθύρισα και φιλήθηκα με..Μετα πέσαμε ο ενας πανω στον αλλον και κοιμηθήκαμε μέχρι να φτάσουμε.

Ολα άρχισαν από εκείνη την ημέρα.Εκεινη την ημερα που τον γνωρισα ετσι ακριβώς..αλλα ποιον κοροϊδεύω φυσικα και εγινε το αντίθετο και εγω του επιτέθηκα.Μα δεν μετανιώνω που το εκανα.Η ζωή μου από μια δυστυχία μετατράπηκε σε μια τρελή ζωή με τον Βαγγελη,μαζι με όλους όσους ήταν δίπλα μου.Τελικα δεν πρεπει να βιαζόμαστε και να κρίνουμε τιποτα και κανεναν.Οι άνθρωποι έρχονται και φευγουν και εγω πλέον τους εχω βρει..Δεν πρεπει να μένουμε πίσω.Το παρελθόν είναι παρελθόν.Αυτη λοιπον είναι η ζωή μου.Μια τρελα!Η οποία θα συνεχίστει για παντα.Θα συνεχίζω μπροστά!

—————————————————
Και καπως ετσι παιδια τελειώνει το βιβλίο..πρεπει να γράψω άλλο ένα τελευταίο κεφάλαιο.Ηθελα να το κλεισω ετσι για να δείξω πως η ζωή της άρχισε σαν μια δυστυχία για αυτην όπως ειπε και η ιδια πιο πανω.Με τον χρόνο ομως ολα όσα πίστευε άλλαξαν.Βρηκε τους ανθρώπους που άξιζαν και ήταν δίπλα της.Μπορει να μην είχε έναν πρίγκιπα και να ζούσε ένα παραμύθι που θα τον παντρευόταν και θα ζούσαν καλα και εμεις καλύτερα.Αλλα είχε μια ζωή την οποία έχτισε και πάλεψε με κλαματα και χαρές.Αυτη λοιπον ήταν η ιστορία μου 'Mad Life' και πήρατε μια γεύση από την ζωή ενός φανταστικού ήρωα.