07/10/2019 Pazar 01.34
İki genç de sahil de oturuyordu. Aras yüzünde ufak bir tebessümle karşısında ki Derya'yı izliyordu. O an sanki karşısında
iki manzara vardı. Ve birini seçme hakkı olsaydı deniz manzarasını çok sevmesine rağmen tereddütsüz Derya'yı seçerdi.
Çünkü o an orada Derya'dan başka manzara yoktu ona göre. Annesi öldüğünden beri sığındığı tek limandı. Halen
tebessümle sevgilisine bakıyordu. Ama sanki bir şey vardı. Derya sürekli elleriyle oynuyor sağa sola bakıyor ama Aras'ın
yüzüne bir türlü bakmıyordu. Hani birinde bir şey farkedersin ama sormaya cesaret edemezsin ya da sorduğun soru
karşısında alacağın cevaplardan korkarsın. Farketmişti Aras ama konduramıyordu. Sormaya zaten cesaret edemiyordu.
Yolunda gitmeyen bir şeyler vardı. Sadece içinden 'bir şey olmasın, lütfen bir şey olmasın' diye geçiriyordu.
Bir an da Derya kızarmış gözlerini Aras'a çevirdi.
"Be-ben yapamıyorum. Üzgünüm. Üzgünüm Aras. Çok üzgünüm, olmuyor. Kusura bakma." diyerek oturduğu yerden
hızla kalkarak ilerledi. Başkası olsa hemen kalkar kızın arkasından giderdi. Ama Aras yerinden kalmayı bırak, tek kelime
dahi edememişti. Kitlenmişti sanki, oturduğu yere çivilenmişti. Bir kaç dakika Derya'nın söylediklerini idrak etmeye çalıştı.
Sonra da Derya'nın gözden kayboluşunu izledi. Zaten ne denebilirdi ki böyle bir durumda. Ne diyebilirsin ki, gitme demek
gereksiz ve saçmadır çünkü giden seçimini çoktan yapmıştır. Arkasından sadece
"Peki nasıl istersen öyle olsun.Tutamam gideni, yolunu kesemem" dedi kısık bir sesle. Ama kalbinde ki sızıyı canının acısını
kimse tarif edemezdi o an. Her şey bitmişti ve Aras nedenini bilmiyordu. Beyninde düşünceleriyle boğuşurken ne
yapacağını bilemeyerek, mezarlığa doğru ilerledi. Annesinin yattığı mezarlığa. Gitti oturdu mezar taşının dibine ve
sessizce konuşmaya başladı.
"Anne gitti bugün. 'olmuyor' dedi. 'Yapamıyorum ben artık'dedi. Anne ben öldüm bugün. Hiç bir şey diyemedim.
Tek kelime çıkmadı ağzımdan, çıkamadı. Kalbim durdu sandım anne. Senden sonra ilk kez kalbim durdu sandım.
Gittiğinden beri güvendiğim tek insandı. Ben sen gittiğinde vurulmuştum. Sonra o geldi, kalbimde ki yarayı sardı benim.
Şimdi o yaranın üstüne bir yara daha açıldı. Yaralarımı saran insan, yaraladı anne beni. Ne yapacağımı bilemiyorum.
Ellerim dolanıyor birbirine. Kimseye tek kelime edemiyorum. Sen olsaydın şimdi 'üzülme oğlum. Üzülme Aras'ım.
Canım oğlum. Buluruz bir hal çaresini. Seven insan geri döner." der saçlarımı okşardın. Ah be anne keşke ölmeseydin."
derken de gözlerinden bir kaç damla yaş yanaklarına süzülüyordu.
Ertesi günü 07.09
Aras dün olanlardan sonra toparlayamamıştı kendini. İçinde bir sıkıntı vardı. Sanki her an ölecekmiş gibi, kalbini
sıkıyorlarmış gibi çünkü böyle zamanlarda ne hissettiğini bilemezsin. Ne yapacağım dersin kendi kendine ama elinden hiç
bir şey gelmez sadece sağa sola küfürler savurursun. Çünkü sen canından çok sevmişsindir ama o kapıyı yüzüne çarpıp
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YARA
Romance-Anne ben aşık oldum. Bir başka bakıyor bana. Renkleri ilk kez görüyormuş gibi heyecanlı, bir ağaca ilk kez tırmanıyormuş gibi acemi bakıyor. İki elini kavuşturup çenesinin altında, uzun uzun bakıyor. Kalk gidelim diyorum, kalkıyoruz. Eşit adımlar a...
