Let Me Life *p•jimin*

~19~

Park Jimin / Serendipity /

LÜTFEN oylayın💜💙
Hikaye toplam 1420 kişi oldu.
2000'e yaklaşıyor oh lan ilk kitap bu kadar okunuyosa ya

İYİ OKUMALAR

Bayan Park ve Bay Park gelince Jimin ile evden çıkıp arabaya bindik ondan beni Haneul'e bırakmasını istedim. Adresi verip gözlerimi dinlendirmeye bıraktım Aklıma gelen ile gülümsemeye başlamıştım. Ne de olsa onu 2 gün önce Tae ile basmıştım. Ama ben de direk fesat yönden düşünüyorum.
Belki Taehyung evinin önünden geçerken uğramıştır. Haneul ikisinede kahve yapmıştır sonra yanlışlıkla dökmüştür. Tae ise banyo yapmıştır o yüzden bornozla çıktı ya karşıma. Dimi?? Dimi??

Araba durduğunda geldiğimizi anladım. İnerken Jimin bara gelip gelmiceğimizi sordu benim Haneul ile işim olduğundan başka zaman diyip indim.

Kapını  önüne gelince zile bastım. Yine Tae bornozla çıkmaz herhalde. Şimdi benden kurtul bakalım Haneul...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
*Ding Dong*
.
.
.
.
.
.
*Ding Dong*
.
.
.
.
.
.
*Ding Dong*

Dakikalarca zili çalıyorum ne Haneul ne de bornozlu Tae açıyordu.

-Haneul.... Haneul....

bir iki üç
-YAH!! HANEUUUL
Yok açmıyor kesin bir şeylerin peşinde bu. Yoksa beni sattıp Tae ile mi??

Kapının önünden ayrılıp kafamı eğip yürümeye başlamıştım ki dalga geçer gibi bi ses konuşmaya başladı.

-Ne oldu yoksa ekildin mi??
Kafamı kaldırıp Jimine baktım

-Ah yüzüne bakılırsa ekilmişin. Mi Young-ssi size ekilmeyeceğiniz birini söylememi ister misiniz?

Cevabımı bile almadan konuşmaya devam etti.

-Seni aptal tabi ki ben. Hayatının sonuna kadar seni ekmeyeceğim Mi Young. dediği şey ile algılarım çalışmaya başlamıştı ama anlamıyordum. -Kolumdan tutarak- Gel seni güzel bir yere götürücem

Sürüklemeye başlayınca kolumu çekip ön koltuğa oturdum. Heycanıma yenik düşerek ona döndüm.

-Nereye gidiyoruz??

Bir kaç saniyeliğine bana dönüp gülümsedikten sonra önüne döndü.

-Benim için önemi çok olan yere gidicez. Merak etme az kaldı zaten.

Araba durduğunda geldiğimiz yere baktım. Sahil de ne işimiz vardı. Ve neredeyse güneş batmak üzereydi.
Ben bunları düşünürken Jimin kapımı açıp kemerime doğru yöneldi. Bir anda yüzüme yakınlanşıtığı için şaşırmıştım. Jimin bundan yararlanarak dudağıma dudaklarını bastırıp saniyeler sonra geri çekti. Elimden tuttup kapıyı kapattı. Ben daha az önce ne yaptığını anlamaya çalışırken beni sürüklmeye devam ediyordu.

İskeleye geldiğimizde parmaklarını parmaklarıma geçirip elimi daha sıkı tuttu. Güneş batmaya yakın olduğu için kimse yoktu. İskelede sessiz yürumeye devam ederken buraya neden geldiğimizi merak ediyordum. Ama bu sakin ve sevecen Jimini bozmak istemiyordum. Düşüncelerimden arınırken durduğumuz yere baktım kayalıklara doğru beyaz bir merdiven iniyordu ve tam gün batımı çok güzel gözüküyordu.

Ben gün batımına hayranlıkla bakarken Jimin elimi çekerek ilk basamağa ikimizide oturttu.

-Buraya yakın bir ev var. Eğer geri dönersek geç olur o yüzden orda kalalım tabi istersen. Buraya seni getirme amacım ben bu iskelede çocukluğumu geçirdim. Her gün gitarımı alır bu masamakta şarkı söylerdim. Hiç sıkılmadan şarkı söylerdim. Ah nerdeyse unutuyodum. Beni kısa bir süreliğine bekle tamam mı?