Lily Taylor woont in het noorden van Amerika ze gaat na dit school jaar naar een nieuwe school. Ze is erg gespannen in de week voor de vakantie maakt ze kennis met haar klas die voornamelijk uit jongens bestaat. De klassen leraar verteld dat ze na d...
Nadat ik thuis ben gekomen vragen mijn ouders waar ik zo lang bleef en leg uit wat er gebeurd is.
Er kwam een collega van mijn klassen leraar het lokaal binnen en fluisterde wat in zijn oor waar na hij weer weg ging en hij trok wit weg. Toen vertelde hij dat hij moest gaan omdat er een ongeluk gebeurt was op de snelweg. Zijn vrouw was daar bij en was gewond geraakt. Toen ik naar huis reed kwam ik er langs en ben even gestopt om te kijken omdat hij daar stond te huilen. Ik stelde hem een aantal vragen maar kreeg geen antwoord. Ik heb tegen hem gepraat maar hij knikte alleen maar. Toen is hij in de auto gestapt en naar het ziekenhuis gereden. Het laatste wat hij tegen mij zei was ik bel je als ik informatie heb. Nadat hij dat zei stuurde hij me naar huis.
Maar nu wil ik graag naar bed want ik ben echt heel erg moe en gister heb ik ook maar 2 uur geslapen en vannacht zal ik ook niet veel meer slapen. Oh ja lieverd zegt mijn moeder we gaan volgende week op vakantie en je mag 1 of 2 vrienden meevragen. Ik denk even na over wie ik moet vragen om mee te gaan maar ik weet het eigenlijks al. Dat is een goed idee mam zeg ik en geef haar een knuffel en zeg welterusten. Tegen mijn vader zeg ik gewoon slaap lekker voordat ik naar boven ga. Als ik op mijn slaap kamer ben laat ik mezelf op mijn twee persoons bed vallen. Ik heb eigenlijk geen zin om mijn tanden te poetsen maar doe het toch. Snel trek ik mijn kleren uit en een veel te groot t-shirt aan. Dan kruip ik onder mijn deken en val in slaap.
De volgende dag word ik om 7 uur 's morgens wakker gebeld en neem op met mijn vreselijke slaap stem en ochtend humeur. Zodra ik door heb dat het mijn klassen leraar is word ik heel nieuwsgierig. Hij verteld dat het goed gaat met zijn vrouw maar niet met het kindje. De kans is op dit moment heel groot dat het binnenkort overlijd. Als het binnen nu en 1 maand geboren word is de overleving's kans 20%. Ik voel het bloed uit mijn gezicht weg stromen. En nu? vraag ik voorzichtig. Voor nu afwachten en moet mijn vrouw in het zieken huis blijven. En u dan? vraag ik. Ik kan hier in het zieken huis blijven en de tweeling zal ik morgen naar hun opa en oma in Minneapolis. Dat is van af hier een uurtje rijden en vannacht en vandaag passen de buren op. Ik bedank hem voor het bellen en wens hem sterkte. Hij bedankt mij voor vannacht en hangt op. Zucht. Ik leg mijn telefoon weer weg en probeer weer te slapen niet veel later val ik weer inslaap. Als ik weer wakker word is het al 1 uur geweest. Shit helemaal vergeten vandaag zou ik met de meiden de stad in. Snel bel ik ze op om te zeggen dat het wat later word. Snel spring ik onder de douche en trek een zwarte korte broek aan met een roze navel shirt, ook pak ik een zonnebril en een hand tas en spring in mijn witte Porsche.
Als ik in het centrum aankom staan Olivia en Sophie al op me te wachten. Zodra ze me zien lopen ze op me af en ik stap uit. We lopen gearmd de winkel straat in. Als eerst lopen we de Calvin Klein store in. Mijn oog valt gelijk op een roze trui. Ik besluit hem te passen.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Snel duik ik een pas hokje in en hij past perfect. Als ik het hokje uit loop met de trui nog aan zie ik Olivia en Sophie met open mond aan staren. Het duurt even voor dat Olivia en Sophie in kor zeggen dat ik die moet kopen. Ik koop ook nog een wit zomer jurkje. Daarna gaan we met z'n drieën naar de Mac Donalds. Nadat we daar lekker gegeten hebben gaan we naar de film. Een die heel romantisch en grappig. Na de film gaan we allemaal weer naar huis.
Als ik in de auto zit word ik weer gebeld door mijn klassen leraar. Hij heeft slecht nieuws. De baby is al overleden voor dat het geboren werd. Ze wilden het leven van de moeder niet op het spel zetten dus besloten ze om het kind met een keizersnede te halen, maar voor dat we worden voor bereid op de operatie begint de hart monitor in eens te piepen en de hartslag van het kindje verdwijnt. Ze rijden nog snel naar de operatie kamer en halen het kind ter wereld en proberen het nog te reanimeren maar het is al te laat. Ik hoor hoe hij zijn neus ophaalt en begint te snikken. Als hij weer rustig word verontschuldigd hij zich omdat hij dit nooit met mij had moeten delen. Ik zeg hem dat het geen probleem was en dat ik hem daar niet had kunnen laten staan. Hij blijft volhouden dat hij het niet had moeten doen. Ik vind het echt heel zielig voor hem we blijven bellen tot ik thuis ben dan vraagt hij wat ik doe en ik zeg dat ik aan het rijden ben dat maakt hem helemaal overstuur. Het is zelfs zo er dat ik er van schrik hij geeft zich zelf overal de schuld van. Ik probeer hem te kalmeren wat niet lukt dus stel ik hem voor om met een dokter te gaan praten of een psycholoog. Hij wijst het allemaal af en barst in tranen uit. Ik vind het zo zielig voor hem maar ik kan hier eigenlijks niks mee toch probeer ik hem te helpen. Wat het trouwens alleen maar erger maakt. Na dat we meer dat een half uur gebeld te hebben probeer ik het gesprek te beëindigen maar hij wil door praten. Op dat moment kan ik het even niet meer aan en ik ben even helemaal klaar mee en hang op en doe mijn telefoon uit. Ik laat mijn hooft op het stuur van mijn auto vallen en moet even verwerken wat er net gebeurd is.
Hi people,
Een nieuw deel van dit boek voor jullie. Doe gewoon even dat is lief. Ik ga proberen minimaal 1 keer in de week te uploaden.
