The broken girl

#5

Pov lily

Als ik boven kom zie ik Damian op de grond liggen en Noah zit er naast. Ik loop er heen en vraag wat er gebeurd is eigenlijk kan ik wel raden dat Damian is neer geschoten in zijn schouder. Ik vraag Noah of er al een ambulance gebeld is. Noah knikt en er loopt een traan over zijn wang. Ik leg mijn hand op zijn rug en hij stottert dat hij bang is dat Damian het niet gaat halen. Als Noah het heeft gezegd hoor ik een sirene en ren naar beneden en begeleid de mensen naar Damian. Niet veel later ligt hij op de brancard en word hij de ambulance in gedragen. Noah gaat met hem mee en ik ga zodra ze weg zijn op zoek naar Ethan, James en Jack. 

Ik loop al wel een half uur door het huis en heb nog steeds niemand gevonden. Dan hoor ik ineens voetstappen het komt van boven. Maar hoe komen ze daar dan weer terecht. Nou ja het zal ook wel. Ik moet ze helpen. Ik klim door mijn slaapkamer raam naar buiten en door het raam op de zolder weer naar binnen. Voorzichtig laat ik me achter de kast op de grond zakken en luister goed. Ik hoor Jack tegen iemand praten waarvan ik denk dat het Ben zou kunnen zijn omdat ik die stem niet herken. Zo stil mogelijk haal ik mijn pistool uit mijn zak. Ik zorg er voor dat hij geladen is. Ik weet dat Ethan heeft gezegd dat ik niet mag schieten omdat we nog niet geoefend hebben, maar ik heb allang geoefend alleen weet Ethan dat niet en dat is geweest en wil ik achter me laten. Ik voel een traan over mijn wang lopen. Ugh nee toch dit kan er ook nog wel bij. Voorzichtig kijk ik over de zolder ik zie dat de jongens alle 3 met hun pistool op Ben gericht staan en Ben richt op hun. Er is een klein verschil Ben heeft een automatisch wapen. Zucht... Ik heb een trui over mijn trainingspak aan gedaan zo dat het lijkt of ik gewone kleren aan heb. James merkt me het eerst op en ik zie schrik in zijn ogen. Dat is het moment voor mij om achter de kast weg te komen en ik loop snel naar Ben en zet mijn pistool in zijn nek en fluister in zijn oor dat hij nu nog zijn wapen kan neer leggen. Ik zie zijn nek haren recht overeind staan wat me stiekem doet grinniken. Hij doet zijn mond open om wat te zeggen maar ik ben hem voor. 'Vandaag nog graag Scott!!' Zeg ik. Zijn ogen schieten bang heen en weer op zoek naar een uitgang. Maar het is al te laat de jongens blokkeren ze allemaal. Ben heeft door dat hij nergens heen kan, maar geeft zich nog niet over. Het duurt me allemaal te lang en ben er echt klaar mee en val boos uit tegen Ben. 'Jemig Ben eerst pak je mijn ouders, dan schiet je Damian neer en nu luister je niet. Blijkbaar heb jij geen gevoelens of zo want wat het met iemand anders doet boeit jou gewoon niks. Waarom doe je zo? Iedereen heeft een hart alleen de ene laat het zien en de ander sluit zich er voor af.' Nadat ik dit heb gezegd kijk ik Ben recht in zijn ogen en zie gebrokenheid. Hij slikt en kijkt weer levenloos naar de grond. 

Dan horen we sirenes en begeleiden we Ben naar beneden en ik hou hem onder schot. Als we buiten komen nemen de agenten Ben van ons over en leggen wij onze wapens neer en doen een stap achter uit. We zien hou hij in de auto word gezet. Een van de agenten loopt naar ons toe en bedankt ons. Waarna ze ook in de auto stapt en weg rijd.

 Als we al een tijdje op de bank zitten bedenk ik me dat mijn ouders nog steeds in mijn auto zitten en die zit op slot. Snel spring ik van de bank en ren naar de garage. Ik open mijn auto en laat mijn ouders uitstappen. 'Sorry pap en mam ik was jullie een klein beetje vergeten.' Lieverd is alles oke? Vraagt mijn moeder. 'Nou ja wat is oke? Is het oke dat Damian naar het ziekenhuis is en Noah met hem mee? Ik weet het niet. O sorry schat zegt mijn moeder. Mevrouw zou ik even met Lily onder vier ogen mogen praten? Wat nu weer Ethan? vraag ik zuchtend. Mijn ouders lopen de garage uit en Ethan staat achter me. Aan zijn stem te horen is hij een beetje geïrriteerd. 'Waarom deed je dat nu weer Lily? Het was te gevaarlijk. Waarom deed je dat nou?' Oke Ethan luister! Waarom ik dat deed? Omdat Damian naar het ziekenhuis was en ik jullie niet kwijt wilde. Nu duidelijk? Lily beloof me alsjeblieft dat je dit nooit meer doet! Eh wat? en dan gaat het zeker fout dan krijg ik weer de schuld. Dus dat kan ik niet beloven. Als ik dat gezegd heb loop ik weer terug naar de woonkamer. 

Mijn moeder wil net drinken inschenken als ze me op merkt dan laat ze alles vallen. Ik schiet in de lach om mijn moeders gezicht. Iedereen is aan het lachen als de deur open gaat. Gelijk is het stil. Als ik zie dat het Ethan is moet ik gelijk weer lachen waardoor Ethan een gek gezicht trekt wat me nog harder doet lachen.