İlk Heyecan

-9-Siyah

Sabah alnımda bir islaklikla uyandim. Gozlerimi actigimda babamin yani başımda olduğunu gördüm. 

-Günaydın, kahvalti yapiyoruz. Hadi gel ilk beraber kahvaltimizi yapalim.

Gozlerimi kirpistirarak kafami salladim.  Odadan çıktığında yüzümü yıkayıp ben de arkasından ciktim.

Yemek odasina girdigimde  babam baş köşede bir yaninda semra abla bir yanindaki sandalyr bos. Bos sandalyenin yanindada teyzem vardi. Sanirim birisi daha gelecek diyerek  semra ablanin yanina gectim. Babam hayir hayir buraya gel deyince sasirsamda dedigine uydum ve bos sandalyeye oturdum.

Hic bu kadar guzel bir kahvalti yapmamisim. Herkes kahvaltisini bitirdiginde babamin meltem teyzeye -oldukça tatli burada yemeklerle ilgilenen temizlik vs.  kısacası evin sultani-  "bize kahve yapta karsilikli kizimla icelim sultanim" demesiyle hepimiz oturma odasına yöneldik.  Biraz heyecanliydim. Ben babamin yanindayim. Gercek babamin. O kadar farkli ki bu..

Kahveler geldikten sonra kisa bir sessizligin ardindan babam söze girdi.

- "Beliz evet bu zamana kadar yaninda degildim. Yaninizda değildim. Hatta bir kizim oldugunu bile bilmiyordum. Mutluyum gercekten. Bunu bilmek, baba olduğumu hissetmek.. Hic dusunmemistim bunu. Artik yaninda olmak istiyorum. Bundan sonra birakmak istemiyorum yeni buldum seni. Artik burda bizimle yaşamani istiyorum. Eger istersen."

Küçükken hep hayal kurardim. Öyle büyük hayaller değil.  Villalarda yasayip, son moda kiyafetler giyip en şık mekanlarda takilmak gibi bir hayalim olmadi. Benim en buyuk hayalim kucukte olsa sucak bir ev ve her aksam gulerek kapisini açacağım bir babam olmasiydi. Yillarca bana babalik yapmayan sözde babamin bir gun beni sevmesini bekledim ama öyle bir şey gerçekleşmesi imkansiz bir beklentiymis. Ama simdi uyurken kurduğum o essiz hayallerim gercek oluyor.  Peki ya annem? O ne olacak?

- A..annem? O ne olacak?

Gözlerim bir an semra teyzeye kaydi. Tebessumle babama bakiyordu. Bu bakis ask miydi sevgi miydi yoksa babamda ki mutluluga karsi gosterilmis bir tebessum muydu?

- Firuze'yi ariyacagiz. Merak etme. Onu bulmusken yeniden birakamam. 

Gercekten kagit uzerinde miydi bu evlilik. Insan yillardir beraber yasadigi birinden hoslanmaz miydi?

Gercekten anlamadim. Semra teyze babama neden boyle bakiyor? Hic kizmiyor.  Belki babamla daha yakin oldugumuzda ona sormaya cesaret edebilirdim.

-Ben de seninle yaşamak istiyorum baba.. Ama annemi bulmadan içim rahat etmeyecek. Şuan nerede ne yapiyor. Bilmiyorum.

-Bulacağız merak etme.

Umarim baba. Umarim bulursun..

Babamin tekrar konusmasiyla ona döndüm. 

-Bugün semra teyzen ve mukaddesle beraber  alisverise çıkın. Ihyiyacin ne varsa alin. Sen de tabi mukaddes.

-Benim bir şeye ihtiyacim yok. Tesekkur ederim Ahmet abi.

-Olur mu oyle sey. Sen de artik burda kalacaksin. Kocaman ev hepimiz sigariz. Yabancilik çekmek yok. Firuze de geldi mi tam olacak.

-Teşekkür ederiz baba.

Babamin gozleri isildiyordu. Bu kadar seneden sonra..

-Evet bir konu daha var küçük hanim. Okul?

Okul mu? 1 haftadir falan gitmiyordum sanirim.

-Lise 3teyim baba. Ama 1  haftadir falan gitmiyorum.

Baba demeye hic doymuyordum. Karsimdaki insanin babam olmasi yillardir hasret kaldigim bu sevginin sun karsima çıkması. .

-Tamam okulada devam edersin. Hem yarin kaydini yaptiririz.

-Ben zaten okula gidiyorum baba.

-O okula gitmeyeceksin. Yeni bir okul, yeni bir hayat.

Minnetle babama baktim. O kadar değişik tipler vardi ki.. Mahalle arasinda bir okuldu gittigim. Her gün kavga oluyordu. Neymis biri birinin kiz kardesiyle ayni yolda ayni hizada yurumus. Neymis bunu nasil yaparmis. O kadar sacma ve bayat mevzulardi ki. Ama amaclari zaten kavga etmek. Bunlar bahane.

Kahveden sonra evden ciktik. Ben pek bilmedigim bu için semra teyze nereye ben oraya tabi teyzemde..

Bir magazaya girdigimizde okul kiyafetleri vardi. Gorevli kiz yanimiza geldiginde semra teyze bana bakarak "Soykan Koleji'nin kiyafetlerini istiyoruz."

- Ama daha yazilmadim ki Semra teyze. 

-Evet ama buraya yazilacaksin zaten. Çıkmısken alalim.

-Ama koleje gerek yok ki baska bir liseyede gidebilirim.

-Olmaz oyle sey. Egitim onemli. Hem guvendigimiz bir okul. Benim oğlumda orada.

-Sizin oglunuz mu var?

-Öz oglum degil ama oyle gibi.

Anladim diye mirildanirken gorevli kiz yanimiza geldi. Elinde beyaz gomlek altinda pileli etek vardi.  Kolej olmasi bir sey ifade etmiyor,klasik okul formasi.

Kabinden çıktıp aynada kendime baktim. Guzel olmuştu. Etek biraz kisa gibiydi ama standart boy sanirim. Simdi uzununu sorsam biraz tuhaf kacabilir.

-Nasil olmus?

-Guzel olmus Belizcim ama birer tane daha alalim ne olur ne olmaz.

-Gerek yok ben titiz davranirim. Bosuna masraf yapmayalim.

Tabi beni dinleyen kim? Birer tane  daha soyledikten sonra tekrar soze basladim.

-Cok mu kisa olmus etek?

-Normal degil mi Mukaddes?

-Iyi bence teyzecim.. Kisa degil merak etme.

Gulumseyip tekrar aynaya döndüm.  Şimdiden o kadar heyecanlanmistim ki.. Arkadasim olacak miydi acaba?

Magazadan cikip baska yerlere ugradik. Bir suru kıyafet aldik.  En eglendigim kisim mukaddesin "bu elbisedeki ben degilim" deyip bön bön aynaya  bakmasiydi. O yuz halini bir daha gorsem yine kahkalara bogulurdum.

Defter kalem gibi ivir zivirlarida hallettikten sonra evin yolunu tuttuk. Babam ortalarda gorunmuyordu. Meltem teyzeye sordugumda cok yoruldugunu icin uyudugunu soyledi. Gidip öpme istegimi bastirip kendimi yatağıma attip.

Yeni bir sayfa açtım simdi. Bembeyaz. Uzerinde siyah bir nokta olarak ben duruyorum. Belki zamanla ben de beyazlarim ya da daha da siyah..

Arkadaşlar hikâyeyi begeniyor musunuz, begenmiyor musunuz? Hic bir fikrim yok. Vote ve yorum sinirlamasi yapan biri degilim fakat en azindan ilginin olup olmadigini bilsem daha iyi olacak. Takip eden birileri varsa eğer iyi veya kötü yorumlarini paylasabilir mi rica etsem.

Zaman ayirdiginiz için teşekkür ederim iyi geceler.