Accepted

Prologue

Scraper Veins

Bata pa lang ako. I already knew that our world is fair. But people? No.

A lot of people wants to get a high position. They always want a competition. A lot of traitors. They always have a hidden agenda. A lot of intelligent minds. They're making a lot of stupid actions.

Families. Friends. Fame. Money. Do we really need those to be successful? Do we need those people who must lift you when your down but they're the main reasons of your downfall?

I came from a rich family. Pamilya nga ba kami na masasabi? Namatay ang nag-iisa kong kuya dahil sa illegal na gawain ng aming mga magulang. Their illegal transactions of money, ammunations, drugs.

Walang pakialam si Dad. Samantalang kitang-kita ng dalawa kong mata kung paanong ginawang panangga ni Mom si Kuya Spade ng pinaputukan siya ng nakahandusay na lalaki.

May mga kaibigan ako. Ni hindi ko man lang inaakala na ta-traydorin ako. After all those shits. I didn't give anyone even one fourth of my trust.

I was like a scared puppy. Useless cat and a nonsense individual. It seems like there's no good thing happened to me. I don't even know if I am capable on loving someone. The pain that was brought by my family and ex-bestfriends are all enough to lock my rock-formed heart.

But since the day he tease and wipe my tears. My rock-formed heart started to melt like an ice cream.

I promise myself to stop begging for someone to stay. For those who wanted to leave, the door is wide open. To those who will stay. They're the real treasures. For keeps.

But here I am. Rushing to the airport not to follow him but to beg for him to stay. Malakas ang ulan. Talagang hindi biro ang hampas ng hangin, malakas ang kulog at kidlat tila sumasabay sa sakit na aking nararamdaman, sumasabay sa bugso ng damdamin ko. Bumaba na lang ako sa taxi para tumakbo hanggang airport. Hindi ako aabot dahil sa traffic.

Damn it! Bakit hindi ko mapigilan ang mga letcheng luha na 'to?! Paano ko siya mahahanap kung pilit na nanlalabo ang mga mata ko?!

"Miss, are you alright?", I don't know who the hell is this handsome man. And I don't care! I'm here to find him. To find my man.

Tumakbo ako papalayo sa lalaki, nilalamig na ako, bakit ba ako nagsuot ng sleeveless? Damn.

Dinaanan ko na lahat ng parte ng airport. Departure, Cr's, Waiting Area. Wala sa sarili akong napasalampak sa sahig ng airport. Tuloy tuloy ang agos ng luha ko. Ang sakit sakit. Wala akong pakialam kahit na pinagtitinginan na ako ng mga tao. Tagos sa buto ang sakit. Tahimik akong humihikbi.

'Nahuli na ba 'ko?'

Bahagya akong napaigtad ng may nagbalot sa akin ng jacket. Mabilis akong yumakap sakanya.

"Z-zeus!", I even touched his cheek. Hindi 'to hallucination! Siya nga!

"I thought you'll stay! You said that you will never leave me! Ano 'to, Zeus? Ano 'to!", pinagpapalo ko siya sa dibdib niya, sobrang sakit ng dibdib ko. Malapit na akong bumigay sa sakit. Hindi ko na mapigilan ang malakas na paghagulgol ko at paghikbi.

He's staring at me blankly. Parang hindi na ako ang babaeng pinaka-mamahal niya. He look at me like I am nothing.

"It's Over, Veins. Accept it. We can't be together! Your family is a multi-billionare! At ako? 'Eto! High school graduate. Janitor. Helper. Anong maipagmamalaki ko sa mga magulang mo? Anong maipagmamalaki ko sayo? Kailangan din ako ng pamilya ko, Veins. Ayoko na magutom sila ng dahil sa sarili kong kagustuhan! Stop being selfish. Let me go. Babalik ako kapag may sarili na akong pangalan. Babalikan kita. Mag-uumpisa tayo ulit. Papatunayan ko ulit ang sarili ko pero hindi ngayon, Veins! Listen, masakit din sa akin na iwan ka. Pero, ikaw ang gusto kong makasama habangbuhay kaya ganito ako. Gustong-gusto ko na magustuhan din ako ng parents mo! Hindi naman pwede na tayo lang ang sang-ayon sa relasyon natin! Hindi ito permanenteng pamamaalam, Veins. I'll come back for you. 'Wag kang sumuko, nasa umpisa palang tayo. Mahal na---", hindi na niya naituloy ang sasabihin niya dahil siniil ko na kaagad ang mga labi niya

"Maghihintay ako. Kahit gaano pa katagal. Balikan mo ako Zeus. Ikaw na lang ang nagbibigay ng dahilan para lumaban ako. Let's fight together. Mahal na mahal din kita Zeus Artchoke Santos.", I stepped backwards. Tumigil na ako sa pag-iyak. Wala na akong luha na mailalabas. Masaya ako sa mga salitang binitawan ni Zeus. Buong akala ko ay iiwan lang niya ako para sa ibang babae at opurtunidad.

"Calling the attention of the passengers of flight MY0318. You will leave our land in about 30 minutes for now. Please proceed inside. Thank you..."

"'Ayan na ang flight ko. Kailangan ko ng umalis. Stay virgin. I love you Scraper Veins Montreal.", binigyan niya ako ng isang mahigpit na yakap at halik sa noo. Tinanaw ko naman ang paglayo ng mahal ko. Hanggang sa hindi na siya natatanaw ng aking mata.

Napaupo sa isang upuan si Veins. Sobrang lakas pa din ng ulan.

'Paano ako uuwi nito?'

"Need a ride miss?", Siya na naman?! I was caught off guard because of his captivating gray eyes. Shit. I badly need a ride. Basang-basa na ako at sobrang nilalamig. Bumabigat na din ang talukap ng mata ko. Parang binibiyak ang ulo ko.

Hindi na ako nakasagot dahil na din siguro sa pagod. Tinitigan ko lang ang mga mala-abo niyang mata until everything went black----

______________________________________________

This is a work of fiction. Names, characters, places and incidents are either the product of the author's imagination or are used fictitiously, and any resemblance to actual persons, living or dead, business establishments, events or locations is entirely coincidental.

A/N

"Start humble. Success won't end."

Please vote and comment!

EMS ang itatawag ko sa mga readers as in ems.

This is my first story in wattpad so please inform me my mistakes, grammar man o typographical errors, and spelling. I also want to learn from my mistakes so let me know your thoughts people!

Godbless you all!

© Accepted. Emshit. All rights reserved. 2019